- Kariera Estery, młodej Żydówki, rozpoczęła się w chwili, kiedy król rozgniewany na swoją dotychczasową małżonkę Waszti, oddalił ją od siebie. Za radą dworzan postanowił poszukać sobie nowej żony. Z jego rozkazu do siedziby w Suzie ściągnęły najpiękniejsze kobiety w królestwie. Wśród nich była Estera. To właśnie ona najbardziej spodobała się królowi i została jego żoną oraz królową - opowiadał kapłan.

Estera, w pewnej sytuacji, chcąc ratować swój naród, zdecydowała się udać do męża i prosić o zmienienie rozkazu. Było to dość ryzykowne, bowiem mąż, jako władca porywczy, mógł rozgniewać się, że przyszła do niego bez polecenia, i tym samym skazać ją na śmierć. Jednak król przyjął ją łaskawie i obiecał wydać ucztę na jej cześć.

- Warto pamiętać jeszcze o Aleksandrze Salome. To ostatnia władczyni niezależnego królestwa izraelskiego. Podczas rządów męża miała niewielki wpływ polityczny. Gdy jednak ten umierał, to jej, a nie synom przekazał rządy, żywiąc przekonanie, że Żydzi będą wobec niej okazywać szczególną uległość. Królowa prowadziła pokojową politykę. Przeciwstawiając się zbrodniom, pozyskała sobie życzliwość mieszkańców - w przeciwieństwie do małżonka, który zajmował się głównie podbojami i wprowadził Izraela w stan wojny - mówił ks. prof. Klinkowski.

Aleksandra Salome uspokoiła zamieszki w kraju i wprowadziła faryzeuszy do Sanhedrynu. Jej rządy w Izraelu w czasach tuż przed Chrystusem scharakteryzowano bardzo pozytywnie. Jak podaje Flawiusz, przeciwstawiała się ona krwawym prześladowaniom faryzeuszy prowadzonym przez męża.

- Przywołam jeszcze negatywną postać biblijną ze Starego Testamentu - Jezabel - żonę Achaba, matkę Atalii. Wielka i silna kobieta. Przybyła z obcego królestwa, ze strony Fenicjan. Zmierzyła się z największym ówczesnym prorokiem ówczesnym Eliaszem. Udało jej się osadzić córkę na tronie w sąsiednim królestwie judzkim - opowiadał wykładowca PWT. Jezabel poślubiła Achaba, króla Izraela. Czciła bogów pogody i płodności: Baala i Aszerę. Za jej namową Achab i zmuszeni przez niego podwładni przyjęli jej religię. Kobieta kazała zabić proroków Boga i w ich miejsce wprowadzić proroków Baala. Ocalał tylko Eliasz, który później pokonał proroków Baala na górze Karmel. Wówczas zapragnęła śmierci Eliasza, który musiał się ukrywać. W Nowym Testamencie występuje jako "pseudoprorokini" zwodząca chrześcijan, nawołująca do nienawiści Boga, połączonej z nierządem sakralnym i spożywaniem ofiar składanych bożkom (Ap 2,20-23). Jest symbolem kobiety bez skrupułów, rozwiązłej, zdeprawowanej, niegodziwej, zuchwałej.