Rozpoczął pracę sekretariat synodu w archidiecezji wrocławskiej

Agata Combik Agata Combik

publikacja 19.10.2021 14:28

Po niedzielnej inauguracji synodu w katedrze wrocławskiej w poniedziałek odbyło się spotkanie dla księży dziekanów, połączone z praktycznym szkoleniem. Działa już także sekretariat synodu na szczeblu diecezjalnym.

Rozpoczął pracę sekretariat synodu w archidiecezji wrocławskiej Członkowie sekretariatu synodu na szczeblu diecezjalnym przy pracy. Agata Combik /Foto Gość

Członkowie sekretariatu synodu na szczeblu diecezjalnym to: ks. Adam Łuźniak – wikariusz generalny archidiecezji, ks. Jacek Froniewski – kanclerz kurii, ks. Bartłomiej Kłos (notariat kurii), Adriana Kwiatkowska (Diecezjalne Duszpasterstwo Młodzieży).

Istotę drogi synodalnej przedstawił ks. Adam Łuźniak w czasie niedzielnej inauguracji. Zobacz TUTAJ.

– Papież prosi nas, by w ramach synodu wypowiedzieć się na temat 10 konkretnych obszarów – na przykład obszaru słuchania, władzy, misji w Kościele… – wyjaśnia A. Kwiatkowska. – Istotne jest, by odpowiadając na te pytania, wychodzić ze swoich własnych doświadczeń Kościoła. Nie chodzi o moje idee, poglądy na Kościół, ale o to, jakie ja mam doświadczenie Kościoła – co było w tym cenne, co było w tym trudne, gdzie w tym doświadczeniu ukrywa się wołanie Ducha Świętego. Tak, żebyśmy mogli zobaczyć, co „działa”, ale też zobaczyć te miejsca, które są trudne, zadać sobie pytanie, do czego nas przez to Duch Święty zaprasza, do czego nas woła, co możemy zrobić, czego nie robić.

Członkowie sekretariatu podkreślają, że to we wzajemnym słuchaniu odkryć można głos Ducha Świętego. Kluczową sprawą jest zmiana mentalności w Kościele – wzięcie przez każdego odpowiedzialności za kościelną wspólnotę, gotowość do zaangażowania się.

– Jesteśmy zaproszeni do otwartości na odmienne opinie. Warto otworzyć się na spotkania z tymi, którzy mają inne poglądy – nie po to, by jedynie debatować, ale dzielić się darami, jakie każdy wnosi. Każde spostrzeżenie jest darem; może być wskazówką, jak lepiej głosić Pana Jezusa światu – uważa pani Adriana.

– Warto, by osoby, które chcą się wypowiedzieć w ramach synodu, czyniły to w obrębie konkretnych grup; by to nie było tylko „wylewanie żali”, ale wzajemne słuchanie, by wypowiadać „co pragnę”, ale też „co mogę zrobić”. Aby to nie były tylko postulaty dla innych – uważa ks. Jacek Froniewski. – Ważne, by nie bać się przyjść osobiście do konkretnych grup; by księża byli na tyle otwarci, by przyjąć ludzi. Nie chodzi tu tylko o sprowadzenie wszystkiego do parafii. Taką platformą do rozmowy mogą być różne ruchy kościelne. Zachęcić do zaangażowania innych mogą znajomi, przyjaciele. Ważne, by znalazły się osoby chętne do animowania grup synodalnych – by nie zrzucać wszystkiego na księży.

Rozpoczął pracę sekretariat synodu w archidiecezji wrocławskiej   Spotkanie dla księży dziekanów. Materiały archidiecezji wrocławskiej

Kanclerz wyjaśnia, że spotkanie dla księży dziekanów połączone było z praktycznym szkoleniem. Dziekani podzielą się informacjami z księżmi w dekanatach. – Trzeba pamiętać, że jest mało czasu – dodaje. – Na początku lutego chcielibyśmy uzyskać syntezy z parafii i z grup, a do końca lutego stworzyć syntezy z diecezji, z których powstanie synteza krajowa. Najważniejsze, by jak najszybciej powstały w parafii grupy synodalne.

– Taka grupa, gdy powstanie, dobrze by się najpierw pomodliła – wyjaśnia A. Kwiatkowska, wskazując na zaproszenie do medytacji konkretnego fragmentu biblijnego (wskazówki znajdują się w materiałach synodalnych) – by trochę się poznać, ze sobą pobyć. Na pierwszym spotkaniu można rozdać wszystkim pytania zaproponowane przez papieża Franciszka, a tydzień później zaprosić do rozmowy na ten temat (nie trzeba przy tym pochylać się nad wszystkimi tymi obszarami, można wybrać niektóre, bliskie konkretnej parafii, wspólnocie).

– Papież Franciszek wyjaśnia, że do włączenia się w synod zaproszony jest każdy, niezależnie od tego, czy praktykuje, czy nie, niezależnie od wyznania, religii, ale o ile chce pomóc Kościołowi w szukaniu dobra i prawdy – dodaje Adriana. – Sekretariat może pomóc podpowiedzieć, jak podjąć synodalne działania w swoich środowiskach.

Co może być konkretnym owocem synodu?

– Jeśli na przykład stwierdzimy, że nie umiemy się słuchać, to możemy zastanowić się, co możemy konkretnie zrobić, by nauczyć się słuchać, by członkowie parafii, wspólnoty mogli być wysłuchani – uważa A. Kwiatkowska.

Aktualności dotyczące synodu będą zamieszczane w specjalnej zakładce na stronie archidiecezji. Tam znajduje się również kontakt mailowy do sekretariatu. Działa on od poniedziałku do piątku od 10.00 do 13.00 przy ul. Katedralnej 13.

Proponowane przez papieża Franciszka pytania do rozważenia na kolejnej stronie.

1. Towarzysze podróży

W Kościele i w społeczeństwie jesteśmy na tej samej drodze, ramię w ramię. W naszym Kościele lokalnym kim są ci, którzy „podążają razem”? Kim są ci, którzy wydają się bardziej oddaleni? W jaki sposób jesteśmy wezwani, aby wzrastać jako towarzysze? Jakie grupy lub osoby pozostają na marginesie?

2. Słuchanie

Słuchanie jest pierwszym krokiem, ale wymaga otwartego umysłu i serca, bez uprzedzeń. W jaki sposób Bóg przemawia do nas poprzez głosy, które czasami ignorujemy? W jaki sposób wysłuchiwani są świeccy, zwłaszcza kobiety i młodzi ludzie? Co ułatwia lub utrudnia nasze słuchanie? Jak dobrze słuchamy tych, którzy są na peryferiach? W jaki sposób jest włączony wkład osób konsekrowanych, mężczyzn i kobiet? Jakie są ograniczenia w naszej zdolności słuchania, zwłaszcza tych, którzy mają inne poglądy niż nasze własne? Jaka jest przestrzeń dla głosu mniejszości, zwłaszcza tych, którzy doświadczają ubóstwa, marginalizacji lub wykluczenia społecznego?

3. Zabieranie głosu

Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą i parezją, to znaczy łącząc wolność, prawdę i miłość. Co umożliwia lub utrudnia odważne, szczere i odpowiedzialne wypowiadanie się w naszym Kościele lokalnym i w społeczeństwie? Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne? Jak funkcjonują relacje z systemem medialnym (nie tylko z mediami katolickimi)? Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany?

4. Celebrowanie

„Podążanie razem” jest możliwe tylko wtedy, gdy opiera się na wspólnotowym słuchaniu Słowa i sprawowaniu Eucharystii. W jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują i ukierunkowują nasze wspólne życie i misję w naszej wspólnocie? W jaki sposób inspirują najważniejsze decyzje? W jaki sposób krzewimy czynne uczestnictwo wszystkich wiernych w liturgii? Jaka przestrzeń jest dana na uczestniczenie w posłudze lektora i akolity? 35

5. Współodpowiedzialni w naszej wspólnej misji

Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy jego członkowie. Skoro wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, to w jaki sposób każda osoba ochrzczona jest powołana do uczestniczenia w misji Kościoła? Co przeszkadza ochrzczonym w byciu aktywnymi w misji? Jakie obszary misji są przez nas zaniedbywane? W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa w różny sposób (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie, krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowisko itp.). W jaki sposób Kościół pomaga tym członkom przeżywać ich służbę społeczeństwu w sposób misyjny? W jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją i przez kogo?

6. Dialog w Kościele i w społeczeństwie

Dialog wymaga wytrwałości i cierpliwości, ale umożliwia także wzajemne zrozumienie. W jakim stopniu różne osoby w naszej wspólnocie spotykają się, aby prowadzić dialog? Jakie są miejsca i środki dialogu w naszym Kościele lokalnym? W jaki sposób krzewimy współpracę z diecezjami sąsiednimi, wspólnotami zakonnymi na danym terenie, stowarzyszeniami świeckich i ruchami itd.? W jaki sposób są rozwiązywane różnice poglądów, konflikty i trudności? Na jakie szczegółowe kwestie w Kościele i społeczeństwie powinniśmy zwrócić większą uwagę? Jakie doświadczenia dialogu i wspólnego zaangażowania mamy z wyznawcami innych religii i z osobami bez afiliacji religijnej? W jaki sposób Kościół prowadzi dialog i uczy się od innych instytucji społeczeństwa: świata polityki, ekonomii, kultury, społeczeństwa obywatelskiego i ludzi żyjących w ubóstwie?

7. Ekumenizm

Dialog między chrześcijanami różnych wyznań, zjednoczonymi przez jeden chrzest, zajmuje szczególne miejsce na drodze synodalnej. Jakie relacje ma nasza wspólnota kościelna z członkami innych tradycji chrześcijańskich i wyznań? Co nas łączy i jak razem podążamy? Jakie owoce przyniosło nam wspólne podążanie? Jakie są trudności? Jak możemy zrobić następny krok we wspólnym podążaniu naprzód?

8. Władza i uczestnictwo

Kościół synodalny jest Kościołem uczestniczącym i współodpowiedzialnym. W jaki sposób nasza wspólnota kościelna określa cele, do których należy dążyć, drogę do ich osiągnięcia i kroki, które należy podjąć? W jaki sposób sprawowana jest władza lub zarządzanie w naszym Kościele lokalnym? W jaki sposób praca zespołowa i współodpowiedzialność są realizowane w praktyce? W jaki sposób i przez kogo przeprowadzane są ewaluacje? Jak są promowane posługi i odpowiedzialność świeckich? Czy mamy owocne doświadczenia synodalności na poziomie lokalnym? Jak funkcjonują organizmy synodalne na poziomie Kościoła lokalnego (Rady Duszpasterskie w parafiach i diecezjach, Rady Kapłańskie itd.)? Jak możemy promować bardziej synodalne podejście w naszym uczestnictwie i przewodzeniu? 36

9. Rozeznawanie i podejmowanie decyzji

W stylu synodalnym podejmujemy decyzje poprzez rozeznawanie tego, co Duch Święty mówi przez całą naszą wspólnotę. Jakie metody i procesy stosujemy w podejmowaniu decyzji? Jak je można ulepszyć? Jak krzewimy branie udziału w podejmowaniu decyzji w strukturach hierarchicznych? Czy nasze metody podejmowania decyzji pomagają nam słuchać całego Ludu Bożego? Jaki jest związek między konsultacją a podejmowaniem decyzji i jak to realizujemy w praktyce? Jakich narzędzi i procedur używamy, aby promować przejrzystość i możliwość rozliczenia? Jak możemy wzrastać we wspólnotowym rozeznawaniu duchowym?

10. Formowanie się w synodalności

Synodalność pociąga za sobą otwartość na zmiany, formację i ciągłe uczenie się. W jaki sposób nasza wspólnota kościelna formuje ludzi, aby byli bardziej zdolni do „podążania razem”, słuchania siebie nawzajem, uczestniczenia w misji i angażowania się w dialog? Jaka formacja jest oferowana, aby wspierać rozeznawanie i sprawowanie władzy w sposób synodalny?

Źródło: Vademecum Synodu o synodalności.