Agata Combik: Czy żłóbek i pieluszki to tylko miłe preludium do „poważnej” działalności Zbawiciela? S. Leonia Nastał, patrząc na małego Jezusa, widziała lekcję „niemowlęctwa duchowego” – najkrótszej drogi do świętości… Na czym ona polega?

Agnieszka Bugała: W rozmowach z s. Leonią Pan Jezus pokazywał jej tajemnice niemowlęctwa w dwóch wymiarach. Mówił o nim jako o etapie własnego życia, ale także o niemowlęctwie w wymiarze duchowym, o postawie. Kiedy rodzi się dziecko, przynoszone jest do domu bezradne, płaczące, nieświadome tego, kim jest, zupełnie zdane na innych. To rodzice odczytują jego potrzeby, zajmują się nim. Tak też jest z nami wobec Boga. On jest najlepszym Ojcem – nawet jeśli tego nie dostrzegamy. Mówiąc o niemowlęctwie duchowym, Jezus zachęca do postawy całkowitego, bezbrzeżnego zaufania; do zawierzenia Mu jak niemowlę swoim opiekunom – w ciemno, bez kalkulacji, z przekonaniem, że On wie najlepiej, czego mi trzeba.