W dniach 16-18 lutego w klasztorze Sióstr Maryi Niepokalanej na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu zakonnice z różnych zgromadzeń modliły się razem z bp. Jackiem Kicińskim. 

- Chciałbym, żeby na stałe do naszego kalendarza w diecezji weszły takie rekolekcje dla sióstr po Środzie Popielcowej. Ten pomysł dojrzewał w nas i mamy już pierwszą edycję za sobą - mówił.

- To naprawdę świetna idea i cieszymy się, że udało się zrealizować pierwszą edycję. Widzimy taką potrzebę w naszych wspólnotach zakonnych. Mamy głód Boga, głód Słowa. W rozmowach kuluarowych pojawiał się zachwyt sióstr po tych trzech dniach. Czujemy się poruszone tymi rekolekcjami. One mają inny charakter niż te wewnątrz naszych wspólnot zakonnych. Wyszłyśmy z naszych klasztorów i spotkałyśmy się z innymi siostrami. To daje zupełnie inny odbiór treści. Nastąpiła zmiana miejsca, zmiana otoczenia, możliwość rozmów między zgromadzeniami. Naprawdę tego potrzebujemy - mówi s. Dorota Zamojska CDC, referentka archidiecezjalna.

Podkreśla, że słowa z rekolekcji dotykały zakonnice i odezwą się echem w następnych sytuacjach. Uczestniczki zdecydowanie chciałyby powtórzyć taką formę rekolekcji.

- Bardzo dobrze zostały dobrane godziny. Wieczorem siostry są już po wielu obowiązkach i mogą przyjść na spotkanie i modlitwę - dodaje s. Dorota. 

W konferencji w niedzielę opowiadał o formacji w kontekście duchowego wzrostu. Wymienił trzy etapy w życiu duchowym człowieka: entuzjazm, doświadczenie ciemności naznaczonej kryzysem, a potem moc Ducha Świętego i posłanie.

- Żyjemy pod presją spraw koniecznych. W naszym życiu nie chodzi o to, żeby musieć, ale żeby chcieć. A po dobrych rekolekcjach już nie tylko chcę ,ale pragnę. Ale od „muszę” do „pragnę” jest długa droga - stwierdził biskup wrocławski.

Podkreślił, że najbardziej istotna okazuje się postawa wierności Bogu i powołaniu. - Wierność to styl naszego życia. Nie chodzi o to, żeby dokonywać wielkich dzieł, ale małe dzieła czynić z miłością. To właśnie wierność sprawia, że z małych spraw rodzą się wielkie dzieła - nauczał bp Kiciński.

Podawał przykłady historii zgromadzeń zakonnych. Zaczynało się zazwyczaj w sposób nieoczekiwany, niezaplanowany, poprzez maleńkie drobne dzieła. Założycieli charakteryzowała wierność.

- Zło działa na człowieka w różnych przestrzeniach, m.in. poprzez kulturę hedonizmu. Człowiek nie myśli o sprawach wewnętrznych, ale zatapia się doczesności. Chodzi o to, żeby tak zaprogramować życie ludzi, by nie mieli czasu na Boga - tłumaczył biskup.

Podkreślił, że z hedonizmu rodzi się egoizm i tymczasowość. Nie ma nic na stałe. Dzisiaj mamy problem z podejmowaniem trwałych decyzji i przyjmowaniem odpowiedzialności za te decyzje. Rodzina przeżywa bardzo poważny kryzys.

- Jeśli młody człowiek nie znajduje oparcia w rodzinie, w domu, jak ma podejmować odpowiedzialne decyzje? Poszukuje akceptacji, przyjęcia, zrozumienia - wymieniał bp Jacek.

Opisywał, że dzisiaj następuje wykpiwanie pobożności i religijności. Pozbawia się człowieka podstaw duchowych. Wielu młodych przestaje chodzić na religię. Oni bardzo często są stygmatyzowani w swoich środowiskach i dlatego rezygnują. Niektórzy należą do wspólnot w Kościele albo są np. ministrantami.

- To kuriozalna i pogmatwana sytuacja. Do tego dochodzi skandalizacja życia publicznego, podważanie autorytetów, laicyzacja. Wobec tego mamy być znakiem obecności miłującego Boga. Jesteśmy posłani. Jeśli my do tego świata nie wyjdziemy, ten świat do nas nie przyjdzie. Nie utożsamiać się z tym światem, ale przemieniać go od środka świadectwem naszego życia i pięknem charyzmatów - apelował bp Kiciński.

Znak musi być widoczny, czytelny oraz stać we właściwym miejscu. On wskazuje, prowokuje i towarzyszy.

- Nie wystarczy wskazywać, prowokować, ale jesteśmy powołani, żeby towarzyszyć ludziom na drodze do zbawienia. Dobrze wykonamy takie zadanie, jeśli będziemy świadomi naszej tożsamości. Osoby konsekrowane są znakami miłości Boga. Jeśli zabraknie zakonów na świecie, zapadnie chaos w życiu duchowym - przewidywał rekolekcjonista.

Mówił o proroctwie czuwania, proroctwie radykalizmu i proroctwie spotkania.

- Czuwanie polega na tym, że jesteśmy otwarci na działanie Ducha Świętego. Życie zakonne nie jest rewolucyjne, ale ewolucyjne. Zmienia się sposób naszego funkcjonowania w zgromadzeniach. Musimy rozeznawać i pytać, co mówi Duch do Kościoła. Co by uczynili nasi założyciele w tym momencie naszego życia - wskazywał bp Jacek. Jeśli nie ma proroctwa czuwania, grozi postawa letniości.

- Nasz radykalizm to czystość, ubóstwo i posłuszeństwo. Czyli miłość, wolność i dyspozycyjność. Nie chodzi o radykalizm dostosowany do czasów współczesnych, ale radykalizm pierwszych wspólnot w Kościele. Wtedy pojawia się wolność duchowa - tłumaczył biskup.

Proroctwo spotkania nazwał za papieżem Franciszkiem duszpasterstwem obecności. Czyli pachnieć owczarnią i nieść do niej zapach Boga. Chodzi o zatrzymanie przy drugim człowieku i danie mu swojego czasu.

- My szukamy często w Kościele rozwiązań, ale jeśli po prostu pobędziemy z tymi, do których jesteśmy posłani, to Duch Święty sam nam podpowie, co mamy czynić. Proroctwo spotkania to być z drugim człowiekiem tam, gdzie on jest - nauczał rekolekcjonista.