Odpowiedzi na te pytania znaleźli uczestnicy rekolekcji wielkopostnych w domu rekolekcyjnym TOTU u salwatorianów w Bagnie. – Nasza wiara powinna podlegać procesowi. Od wiary infantylnej dziecka, które powoli odkrywa tę przestrzeń, po tę autonomiczną. Na początku nasza wiara była wiarą naszych dziadków, rodziców, bliskich. Modliliśmy się tak, jak nas nauczyli. Chodziliśmy do kościoła z rodzicami. Potem, w okresie dojrzewania, pojawia się wiele pytań i wątpliwości. I później rodzi się własna wiara. Wiem, dlaczego wierzę, dlaczego chcę mieć relację z Panem Bogiem – wyjaśniał ks. Kamil Leszczyński SDS. Podkreślił, że wiara jest tak długo niedoskonała, jak długo nie dokonuje się w miłości. – Wierzyć nie znaczy ufać. Mogę wierzyć w Boga, ale to nie oznacza automatycznie, że Mu ufam. Mogę chodzić do kościoła, ale nie daję się prowadzić Bogu. Nie chcę zrobić kroku do przodu – zwracał uwagę salwatorianin.

Dlatego powinniśmy w Boga nie tylko wierzyć, lecz Mu zaufać. – Ale żeby komuś zaufać, powinienem najpierw go poznać. Nie ufamy przecież obcemu – mówił ks. Konrad Nowak SDS. Przywołał nauczanie założyciela salwatorianów bł. o. Franciszka Jordana, który w swoim dzienniku w dochodzeniu do dojrzałej wiary wymienił konkretne środki. To łaska, Pismo Święte, przykłady i kontakt ze świętymi oraz modlitwa. – Bóg powołał nas do wspólnoty. Dlatego też powstał Kościół. Wspólnota ludu Bożego w pewnym momencie zostaje zhierarchizowana i dokładnie poukładana. Porządkuje ją najpierw Jezus Chrystus. Powołuje 12 apostołów. Potem Jezus powołuje 72, by wiara coraz bardziej się rozpowszechniała. To odpowiednicy dzisiejszych prezbiterów. Bóg wyposaża swój Kościół nie tylko w czynniki ludzkie, jak hierarchię, ale też w łaskę. To wszystko ma doprowadzić do zbawienia człowieka – opisywał ks. Łukasz Anioł SDS.