Wrocławski biskup pomocniczy tłumaczył, czym jest droga synodalna. – Chodzi o to, aby się zastanowić, jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości, jak wyjść do świata. Towarzyszy nam obraz Kany Galilejskiej, w której zabrakło wina, czyli radości i miłości. Nasza diecezja jest czasem jak Kana Galilejska. Doświadczamy braków, które w synodzie chcieliśmy dokładnie nazwać i postąpić według słów Maryi: „Zróbcie wszystko, cokolwiek Wam powie” – tłumaczył bp Kiciński. Przypomniał, że pierwszym momentem etapu presynodalnego jest słuchanie słowa Bożego we wspólnocie, która najpierw wchodzi w etap formacji, a dopiero później podejmuje misję.

– Każdy ma receptę na uzdrowienie Kościoła, ale nikt nie chce słuchać. Przeżywamy kryzys słuchania. Dobrze by było, żebyśmy przejęli się słowem Bożym tak, jak przejmujemy się w życiu słowem ludzkim. Jeżeli człowiek nie nauczy się słuchać Boga, nie nauczy się też słuchać drugiego człowieka – opowiadał gość specjalny spotkania RCS. Ostatnio przeżył piękne doświadczenie: wyjechał na pięć dni do prawdziwej pustelni, gdzie był wyłączony ze świata. To mu bardzo pomogło i zauważył, jak cisza nas wciąga i jak bardzo jesteśmy stworzeni do osobowej więzi z Bogiem. – Zobaczmy, jak budował wspólnotę Jezus. Wokół swojej osoby i słowa. To było podstawą. Kiedy zbudował wspólnotę? Po nocy spędzonej na modlitwie. Czyli najpierw postawił na więź z Ojcem, a dopiero potem z drugim człowiekiem. Swoją działalność poprzedził 40-dniowymi rekolekcjami na pustyni – mówił bp Kiciński. Zaznaczył, że we wspólnotach mamy oczekiwania, marzenia, które często nie dotyczą nas samych. Tutaj nie sprawdza się dobra postawa żebraka. Wspólnota jest o tyle piękniejsza, o ile piękniej żyję ja sam. – Jako RCS macie być źródłem radości i magnesem, który przyciąga. Czystość jest degradowana i pomniejszana. A charyzmat ruchu czyni was wolnymi od wielu pokus. To jest światu potrzebne – podsumował biskup.