Mówił o Bogu, który nieustannie przemawia do człowieka, zostawiając mu jednak wolność przyjęcia tych słów bądź odrzucenia. Przypomniał uczniów idących do Emaus i Towarzysza ich wędrówki. – Potrzeba było tej ok. 9-kilometrowej drogi, wspólnego bycia razem, by na nowo rozpoznać Jezusa w słowie, w łamaniu chleba – zauważył. – Doświadczenie spotkania z Nim było dla nich niczym przejście z mroku śmierci do światła życia.

Podkreślił, że gdy ktoś przestaje słuchać Bożego słowa, stopniowo popada w zniechęcenie, rozczarowanie, smutek, a w jego sercu rodzi się myśl: „A myśmy się spodziewali…”. Z czasem sam siebie zaczyna stawiać w miejscu Boga. – Słowo Boże zostaje zastąpione słowem ludzkim, które może zmieniać kulturę życia w kulturę śmierci – mówił.

Zachęcał, by podtrzymywać kontakt z Bożym słowem, dając mu czas, by nas przemieniało. Pan towarzyszący nam na naszej własnej, niepowtarzalnej drodze wiary, ma moc rozświetlać nasze życie.