Powtarzasz nie pierwszy raz ten sam fałszywy argument "za naruszenie świętego prawa gościnności". Nie zmienisz Biblii, którą po raz milionowy jakiś zwolennik ... czegoś chciałby zmienić.
W Biblii LGTB woła do Lota "Wyprowadź ich do nas, abyśmy mogli z nimi poswawolić!"

W wielu miastach tamtych czasów rozpusta była na porządku dziennym, ale tylko Sodoma i Gomora została zniszczona. Abraham licytuje się z Bogiem, byle tylko nie dopuścić do zniszczenia miasta. Więc jak to tak, Abraham staje w obronie rozpustników?
Z opisu biblijnego wynika, że Bóg jest w stanie bez problemu wybaczyć czyny homoseksualne mieszkańców Sodomy, jednak nie jest w stanie wybaczyć naruszenia zasad społecznych, które nakazywały ochronę gości. Analogiczna sytuacja jest opisana w Księdze Sędziów, tam też mamy do czynienia z grupą ludzi, która chce zgwałcić gościa. W konsekwencji ginie całe plemię. Nie mamy w Biblii innych przypadków, gdy za sam czyn homoseksualny odpowiedzialność ponosi całe miasto, czy plemię, odpowiedzialność zbiorowa dotyczy przewinień cięższego kalibru.

Przewinienie Sodomy i Gomory jest opisywane wielokrotnie w Piśmie, z całości wyłania się wniosek, że głównym grzechem mieszkańców była pycha, która w konsekwencji stała się źródłem wszystkich pozostałych grzechów. Zbiorowy rytualny gwałt na przybyszach był praktyką okazania siły i upokorzenia gościa. Stanowiło to naruszenie praw "boskich" typowych dla wszystkich ludów zamieszkujących ówczesny Bliski Wschód. Bóg nie karze mieszkańców innych miast regionu, gdzie na przykład istnieje homoseksualizm rytualny i świątynny, kara spotyka Sodomę i Gomorę a także plemię Benianimitów z księgi Sędziów właśnie za naruszenie przepisów gościnności.

To co prezentujesz jest typowym przykładem naciągania interpretacji tekstu biblijnego do uzasadnienia tezy współczesnej, z pominięciem kontekstu kulturowego czasów powstania tekstu. Jest to spore nadużycie interpretacyjne.

"Bóg jest w stanie bez problemu wybaczyć czyny homoseksualne mieszkańców Sodomy, jednak nie jest w stanie wybaczyć naruszenia zasad społecznych, które nakazywały ochronę gości"
Niezła bzdura i naciąganie Biblii. Przypomnijmy Dremorowi wypowiedzi dwóch świętych:

Św. Paweł i Katarzyna z Sienny.

Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość! (…) Tymi wszystkimi rzeczami nie plugawcie się, bo tymi wszystkimi rzeczami plugawiły się narody, które wypędzam przed wami (…) Bo każdy, kto czyni jedną z tych obrzydliwości, wszyscy, którzy je czynią, będą wyłączeni spośród swojego ludu (Kpł 18, 22.24.29).

Czyli negujesz fakt, że Bóg chciał darować Sodomie i Gomorze na prośbę Abrahama? Przecież gdyby znalazło się tych 10 sprawiedliwych, to Bóg by puścił płazem.

Przytoczony przez Ciebie fragment pokazuje, że homoseksualizm był powszechny wśród ludów pogańskich. Dlaczego więc Bóg uparł się zniszczyć jedynie Sodomę i Gomorę, a darował innym miastom? Widocznie musiało być coś gorszego, niż rozpusta, co sprawiło, że się Bóg rozgniewał. Analiza tekstu wskazuje jasno, że było to naruszenie gościnności.

Owszem, ale wyraźnie zwraca jej uwagę na jej grzech.

Setnik mówił z kolei, że nie jest godzien, aby Jezus wszedł pod jego dach. Dlaczego? Czy był ktoś inny jeszcze, kto by tak mówił?

Analogię można znaleźć w opisie uzdrowienia kobiety cierpiącej na krwotok w ew. Marka. W obu przypadkach wynikało to z prawa żydowskiego, zarówno wizyta w domu poganina, jak i dotknięcie kobiety cierpiącej na krwawienie z dróg rodnych narażało Jezusa na nieczystość rytualną.

Setnik nie powiedział "wiem, że nie wolno Ci wejść", ale "nie jestem godzien". To jest kluczowe.

Owszem, ponieważ będąc poganinem wykazywał się głęboką wiarą, którą docenił Jezus. Sam też nie uważał się za godnego by rozmawiać z Jezusem, więc wysłał pośredników. Owa "niegodność" dostąpienia łaski odwiedzenia go w domu wynikała z faktu bycia poganinem (pobożnym, ale poganinem), nie zaś z popełnianych przez niego grzechów, które dla Jezusa wydają się być nieistotne.

Mylisz się. Słowo "obrzydliwość" nie dotyczyło porządku stworzenia, tylko zwyczajów obcych ludów z którymi stykali się Izraelici. Pierwszy raz to słowo pojawia się w kontekście wspólnego jedzenia chleba przez Izraelitów i Egipcjan (Rdz 42:32). Wspólnota stołu była tu "obrzydliwością". Chyba nie powiesz, że wspólne jedzenie chleba z drugim człowiekiem w jakiś sposób narusza porządek stworzenia? Jako "obrzydliwość" wymienione jest też oddawanie czci bożkom albo samo posiadanie figurek pogańskich w swoim domu (Pwt 7:26). Również za "obrzydliwe" uznano spożywanie pokarmów niekoszernych oraz ofiarowanych bożkom przez pogan (Pwt 14:3). Z Nowego Testamentu wiemy, że nakaz jedzenia wyłącznie "czystych" potraw nie był elementem planu stworzenia i jako taki został zniesiony przez Apostołów. O obrzydliwości mówi też Księga Przysłów (Prz 21:27 oraz 28:9), mówiąc że jest nią modlitwa ludzi występnych. O tym samym mówi też Izajasz.

Jeśli chodzi o występki seksualne, to za "obrzydliwość" uznano wszelkie praktyki ludów pogańskich, które nie były związane z małżeństwem i wiernością. Za obrzydliwe uznawano nie tylko homoseksualizm, ale też współdzielenie żon, współżycie z synową, czy siostrą, często praktykowane np. w Egipcie.

Wynika z tego jeden zasadniczy wniosek - czyny "obrzydliwe" są zawsze w odniesieniu do uczynków pogan. Słowo "obrzydliwe" oznacza dla Izraelitów rzecz dobrą, zawartą w Bożym planie, ale stającą się złem ze względu na to, że tak czynią "obcy". Spożywanie chleba, czy innych pokarmów jest rzeczą dobrą, ale ze względu na pogan dobro staje się złem, czyli obrzydliwością. Tak samo z modlitwą - modlitwa Izraelitów jest dobra, modlitwa pogan jest złem. Nie dzieje się tak ze względu na przyrodzone zło modlitwy, lecz ze względu na to kto to czyni. Miłość i współżycie są dobrem, ale naśladowanie czynów pogan, którzy opuszczają żony, żenią się z siostrami i uprawiają nierząd świątynny jest złem. Znów nie dlatego, że seks jest zły, tylko ze względu na uczynki obcych.
Z samym homoseksualizmem w Biblii sprawa też nie jest taka oczywista. Homoseksualizm jest jednoznacznie odrzucany, ze względu na jego popularność wśród pogan, ale sam Izrael nie był zupełnie odporny na wpływy innych kultur. Warto tu przytoczyć opis miłości Dawida i Jonatana. Patrząc na kontekst kulturowy okresu, w którym powstawała Księga Samuela można stwierdzić, że w Biblii zawarty jest typowy dla tamtego okresu romans homoseksualny, porównywalny z innymi dziełami tamtego okresu, jak choćby historią Achillesa i Patroklesa. Wymowne są słowa Dawida "Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi rozkoszny. Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet" (2 Sm 1,26). Mimo tego, że Dawid dopuszczał się czynów homoseksualnych został wybrany przez Boga na króla.

1. Nawet gdyby, to źle? To jakaś obelga, że część doktryny między katolicyzmem i protestantyzmem może być zbieżna?
2. Ciekawe zagadnienie na inną dyskusję. W wymiarze praktycznym nastąpiła zmiana niemalże o 180 stopni.
3. Słusznie zauważyłeś, jest to gdybanie. Teologia polega między innymi na takim właśnie gdybaniu. Czysto teoretycznie Urząd Nauczycielski mógłby takim gdybaniem dojść do tego typu wniosków.
Moje wywody nie mają na celu promowania takich zmian w Kościele, jedynie służą ukazaniu, że pewne kategoryczne wypowiedzi, jak teza Pana Rajfura, zawarta w artykule wcale nie są aż tak jednoznaczne, jak się może wydawać.

Skoro istnieje podłoże biologiczne homoseksualizmu, to nie można twierdzić, że jest to coś istniejącego wbrew naturze.

Nie zgodzę się. Płeć wyróżniają chromosomy. Co do zasady XX to kobiety, XY mężczyźni, ale istnieją przecież osoby XXY, XYY, XXX, kobiety XY i mężczyźni XX. Poza chromosomami istnieją też różnice w tak zwanej "płci mózgu" i inne czynniki biologiczne (pomijam czynniki psychiczne, np. homoseksualizm będący wynikiem traum).