Rekolekcje, specjalista, czy modlitwa nie pomogą, jeśli do seminariów idą ludzie z nastawieniem, że będą czynić zło. Tajemnicą poliszynela jest, że we wrocławskim seminarium przyłapano kilku kleryków na kontaktach homoseksualnych. Nikt nie wyleciał, jednego z nich wręcz odwodzono od rezygnacji ze święceń. Mógłbym podać nazwiska, ale nie o to chodzi.

Sam pochodzę z parafii księdza Krzysztofa Sz., który nie tak dawno namawiał mnie do wybrania drogi kapłaństwa. Użyję cytatu, który padł z jego ust: "nie przejmuj się seksem, u mnie na parafii będziesz mieć dobrze, dziewczyny, chłopcy, wszystko załatwię". O jego ekscesach wszyscy wiedzieli, łącznie z biskupem, ale kolejne sprawy były zamiatane pod dywan. Dopiero jak sprawa zrobiła się głośna, gdy wyszedł na jaw gwałt, jakiego ów ksiądz dopuścił się na jednym z kleryków postanowiono działać, ale znów w standardowy sposób - urlop, a potem przeniesienie do innej parafii. Zapytam więc, jak w takiej sytuacji według Pani Redaktor mają pomóc rekolekcje, czy rozmowa z psychologiem? W sytuacji, gdy istnieje szeroko zakrojona sieć układów, gdzie jeden kryje drugiego, a młodzi klerycy dostają zielone światło na czynienie świństw?