"Zgromadzenie, które umiera, nie zostawia po sobie pustki, ale owoc modlitwy i miłości."

Tak owoc pozostaje, tak jak po nagłej śmierci ojca i matki. Ale taka śmierć to jest nieszczęście dla dzieci i nie da się zamknąć w taką miłą formułkę. Tak samo z zakonami, jeśli wymierają, szczególnie te kontemplacyjne, to jest to znak śmierci duchowej kraju, nie ważne ile dobrego wcześniej zrobiły.

A co mamy w zamian? Protestancki pentakostalizm! I to często w bardzo prymitywnej formie. Ludzie porzucają zdrową religijność i nawrócenie, na rzecz płytkich doznań pseudo-duchowych podszytych tak naprawdę własnymi nieuporządkowanymi emocjami i pragnieniami.
Najskuteczniej można zniszczyć religijność nie przez zakazywanie jej, ale przez wprowadzenie atrapy, takiego kukułczego jaja. I z tym mamy dzisiaj do czynienia za pontyfikatu Franciszka. Działania idą w kierunku zamienienia Kościoła w rodzaj partii zielonych - dbałość o przyrodę i akceptacja dewiacji zastępują przykazania i magisterium.

Zamiast prawd wiary, mamy jakiś mix inter-religijny, gdzie chrześcijaństwo jest odarte ze swojej istoty, i potraktowane jako jednak z wielu religii. Widać to było na skandalicznym video z udziałem Bergoglio, gdzie różne religie zostały zrównane, a zamiast krzyża, symbolu chrześcijaństwa, który jest znakiem sprzeciwy, było niemowlę. Podobnie było na świętowaniu herezji Lutra i schizmy w Kościele.

Skoro Franciszek jest patronem tego wszystkiego, to jest znak, że jest to droga ku autodestrukcji.

Tak się zastanawiam, czy ksiądz biskup zupełnie tego nie widzi? Czy nie ma odwagi nawet tego zasygnalizować? Czy może w tej autodestrukcji Kościoła uczestniczy? Jak słucham hierarchów, to zadziwia mnie ich niefrasobliwość w tym względzie, no chyba, że postulują wprost zniszczenie cywilizacji chrześcijańskiej, jak bp. Zadarko.