Kurs biblijny. Gdy przychodzi Królestwo

Tajemnice Jego życia rozważamy krok po kroku przez cały rok liturgiczny, przez całe życie. W nieskończoność. I to jest konieczne. Może jednak warto również spojrzeć czasem na osobę i działalność Jezusa Chrystusa także w innych sposób – całościowo, „w pigułce”.

Ks. prof. Rajmund Pietkiewicz w ramach kursu biblijnego w parafii pw. NMP Bolesnej wygłosił wykład „Pełnia czasów. Początek Królestwa Bożego na ziemi. Życie i działalność Jezusa z Nazaretu”.

Ewangelie dzieciństwa – spisane przez św. Mateusza i św. Łukasza – ukazują, jak wraz z przyjściem Jezusa zaczyna się Królestwo Boże. To On jest Potomstwem – obiecanym już Adamowi, potem Abrahamowi, Dawidowi. – To, co się dokonuje w Jezusie, rozpoczyna powrót człowieka do rajskiego ogrodu – mówił ks. Rajmund, wskazując na rodowody Mesjasza, na spełnione obietnice, prorockie zapowiedzi.

– Łukasz podkreśla, że wydarzenia związane z narodzinami, życiem Jezusa, dokonywały się na tle wydarzeń historycznych – przypominał, dodając, że krytycznie patrzy na próby kwestionowania historyczności wspominanych w Ewangelii osób, wydarzeń (np. trzech mędrców). – Historii w Biblii jest o wiele więcej niż to, co jesteśmy w stanie udowodnić. Korzenie historyczne w Piśmie św. istnieją, choć są wypowiedziane w odpowiedni sposób – dodał.

Wskazał na prezentowanie Jezusa jako oczekiwanego króla, nowego Mojżesza, prowadzącego do Ziemi Obiecanej. Jozue, następca Mojżesza, zdobywający Kanaan, nosi w istocie to samo imię co Jezus. Zbawiciel również jest „zdobywcą” – zdobywa serca ludzkie, otwierając im ostateczną Ziemię Obiecaną, życie wieczne.

Ks. Rajmund zaprosił dalej słuchaczy do spojrzenia na działalność publiczną Jezusa, na cuda-znaki oraz nauczanie. Ten etap zaczyna się chrztem w Jordanie. Jezus występuje wówczas jako namaszczony Duchem Świętym kapłan, król, prorok.

Cuda przez Niego dokonywane to znaki Królestwa, to jego pierwsze zadatki, początek przywracania rajskiej harmonii, utraconej przez grzech – uwalnianie od cierpienia fizycznego, wyrzucanie złych duchów, odpuszczanie grzechów, wskrzeszanie umarłych, ujarzmianie wrogich człowiekowi sił natury. To czyniąc, Jezus zaczyna przywracać rajski porządek.

Ks. Pietkiewicz, podsumowując nauczanie Jezusa, wskazał na Kazanie na Górze oraz przypowieści. To pierwsze zawiera Osiem Błogosławieństw (wskazówki, jak być szczęśliwym, jak wejść do Królestwa), naukę o „większej sprawiedliwości”, nie ograniczającej się do formalnych nakazów, miłości posuniętej do miłości nieprzyjaciół, naukę modlitwy Ojcze nasz, zachęty do zaufania Bogu).

Przypowieści, wyjaśniał biblista, wskazują na różne aspekty Królestwa Bożego. Zgodnie z podziałem zaproponowanym przez o. Augustyna Jankowskiego, można je następująco pogrupować: założenie Królestwa Bożego, dynamika Królestwa Bożego, najwyższa wartość Królestwa Bożego, Królestwo Boże a istnienie zła, nowa skala ocen w Królestwie Bożym, opór wobec Królestwa Bożego, konieczność wysiłku dla Królestwa Bożego, nowe przykazanie wymaganiem Królestwa, modlitwa wymogiem Królestwa, czujność na jego przyjście.

Ks. Rajmund podkreślał, że Męka i Śmierć Jezusa – zapowiadane w proroctwach, świadomie, dobrowolnie przyjęte przez Chrystusa – to nie owoc „sadystycznej decyzji” Ojca, który jakoby miał mieć upodobanie w udręce Syna. Jezus dobrowolnie przyjmuje misję realizującą pragnienie Ojca, by „rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno”. Bóg, Syn Boży, sam bierze na siebie ciężar naprawy zła, którego nikt inny nie był  stanie ponieść. Misja Jezusa, Jego wierność prawdzie, doprowadzają do oporu, do wyroku skazującego Go na śmierć. Nie rezygnując z głoszenia prawdy, przyjął śmierć.

Podczas Ostatniej Wieczerzy nadaje swojej śmierci wartość zbawczą. Zawiera Nowe Przymierze, a Eucharystia staje się jego rytem. Przyjmuje śmierć dobrowolnie, świadom, że ma moc odzyskać życie. Traktuje mękę i śmierć jako zwycięstwo, przejście z tego świata do Ojca, wypełnienie starotestamentalnych zapowiedzi.

Św. Jan ukazuje Go jako Baranka paschalnego (a krew takich baranków ratowała Izraelitów z niewoli egipskiej). W czasie Męki objawia się On jako Król. Jego śmierci towarzyszą wymowne znaki – w tym rozdarcie zasłony świątyni. Rozdarta od góry do dołu, jakby otwarta przez samego Boga, ukazuje że ludzie zyskali przystęp do Ojca.

– Zmartwychwstanie Jezusa jest nowym stworzeniem – mówił ks. Pietkiewicz. – Zostaje złożony w grobie umieszczonym w ogrodzie. Wychodząc z grobu, wychodzi do ogrodu – to kolejne obrazy powrotu do raju. Wraz ze zmartwychwstaniem Jezusa rodzi się nowy świat, zaczyna się nowe stworzenie.