W parafii na Nowym Dworze wierni świętowali uroczystość odpustową 14 września.

- Odpust parafialny to ważne wydarzenie, pokazuje charyzmat, który w parafii jest realizowany. Modlimy się, by Boża Opatrzność czuwała nad nami. By nas chroniła od wszelkiego grzechu i zła. Prowadziła nas w objęcia Bożej miłości - mówił na początku liturgii ks. Krzysztof Hajdun, proboszcz parafii pw. Opatrzności Bożej.

ZOBACZ ZDJĘCIA:

Foto Gość DODANE 14.09.2025 AKTUALIZACJA 14.09.2025

Odpust w parafii pw. Opatrzności Bożej we Wrocławiu

ZOBACZ ZDJĘCIA: Mszy Świętej odpustowej przewodniczył abp Józef Kupny - metropolita wrocławski. ​  

W homilii abp Józef Kupny tłumaczył, że w Ewangelii krzyża, choć jest mowa o wielkim cierpieniu, jaśnieje nadzieja dla całej ludzkości. Opis męki Pańskiej nie tylko ukazuje dramat Jezusa, ale równocześnie Jego trud ratowania człowieka i wydobycia go z czeluści grzechu. 

- Znamienne jest to, że na każdym etapie męki Chrystus nie przestaje myśleć o człowieku. Najpierw myśli o swoich uczniach. Nie chce, aby spotkało ich jakiekolwiek zło. Dlatego zwraca się do przybyłych z Judaszem strażników: "Jeśli mnie szukacie, pozwólcie tym odejść". Taka jest troska Pana Jezusa o tych uczniów, którzy wtedy byli przy Nim. Następnie Chrystus łagodzi poważny konflikt między Piotrem a sługą arcykapłana. Nawet musi w sposób cudowny interweniować, by uzdrowić odcięte przez Piotra ucho sługi - przypomniał metropolita wrocławski.

I kontynuował opowieść o Jezusie, który stając przed arcykapłanym i Piłatem, oczekuje na wyrok skazujący.  A potem w milczeniu idzie, niosąc krzyż, padając pod jego ciężarem. Wokół zaś stoją ci, którzy mu współczują, którzy współcierpią, ale tych, jak można przypuszczać, jest bardzo mało. Także ci, którzy biernie oczekują na przebieg wypadków. I wreszcie ci, którzy dyszą nienawiścią, którzy przyszli zobaczyć widowisko, którzy cieszą się z cierpienia Jezusa.

- A Jezus idzie w milczeniu, pełen boleści. Nie oskarża. Nie podnosi swojej ręki, aby ich osądzić. Kogo osądzić? Tych biernych za ich bierność, czyli za milczącą zgodę na Jego cierpienie. Kogo osądzić? Prześladowców za ich postępowanie. Nie oskarża. A miałbym prawo do tego. Ten czas milczenia, pomimo okrutnego cierpienia, jest szansą dla wszystkich. Jest czasem na refleksję o swoim życiu, konfrontacją swojego życia z ofiarowaną miłością Boga. To milczenie jest czasem na rachunek sumienia na nawrócenie - zapowiedział abp Kupny.

Przyznał, że my czasami jesteśmy bardzo niecierpliwi. Jesteśmy świadkami zła, widzimy zło i mamy za złe milczenie Boga. I może także z naszej piersi daje się słyszeć ten okrzyk: "Boże, widzisz, a nie osądzasz. Dlaczego nie karcisz?". Jezus nikogo nie oskarża, nie sądzi, milczy. Czekał te dwa tysiące lat temu, a przez cierpienie pokazywał, że myśli o wypełnieniu woli Bożej, o zbawieniu człowieka.

- Siostro i bracie, czyż my dzisiaj nie jesteśmy uczestnikami tamtego wydarzenia? Czyż i my nie spotykamy się z milczeniem Chrystusa? Ale nie tylko wobec innych, ale z tym milczeniem Chrystusa wobec naszego postępowania, wobec naszego życia? Co ci, droga siostro, drogi bracie, powiedział Chrystus na twoje grzechy? Na to, że jesteś letni, że nie masz dla Niego czasu, że nie masz czasu na codzienną modlitwę? Że żyjesz w niezgodzie z bliskimi, w kłótni? Że innych obrażasz, że innych krzywdzisz, że jest w tobie tyle zaciekłości, gniewu? - pytał pasterz Kościoła wrocławskiego.

I od razu odpowiedział. - Nic. Tak jak wtedy w Ogrodzie Oliwnym i na drodze prowadzącej do miejsca Jego śmierci. A niektórzy mają Bogu za złe milczenie w obliczu zła i ludzkich grzechów. Chcieliby, by wzniósł swoją karzącą rękę i wymierzył złu sprawiedliwość. Trudno to przyjąć, ale muszę powiedzieć, że nie mają racji. Milczenie cierpiącego Chrystusa było wtedy i jest dzisiaj próbą ratowania człowieka. Jezus daje czas na rachunek sumienia, daje czas na nawrócenie, czas na pojednanie z bliźnimi, czas na naprawienie krzywd - nauczał abp Kupny.

Bóg, który stworzył nas na swój obraz, czyli istotami wolnymi, związał swoją wszechmoc i nie chce jej używać wbrew naszej woli. Dlatego czyni wszystko, by człowiek sam otworzył się przed Nim i pozwolił Mu działać. Żeby po prostu otworzył bramę swojej wolności. Dlatego nie nakazuje, ale pyta: "Czy wierzysz, czy żałujesz?". 

- Bóg wszechmocny wiąże się, krępuje się naszą wolnością. I możemy być pewni, że nigdy nie zada nam gwałtu. Cóż zatem pozostało, żeby dostać się do naszego serca, żeby przemówić do naszej wolności? Cóż Jezusowi pozostało? Jest tylko jedna droga. Droga miłości. Dlatego Bóg podejmuje niesamowitą, ostateczną próbę przekonania człowieka o swojej miłości - mówił kaznodzieja.

Wymowa Chrystusowego milczenia nie została wtedy należycie odczytana. Dzisiaj też nie jest należycie odczytywane to, że Bóg milczy. Że Bóg nie każe od razu, nie zsyła piorunów z nieba. Niestety, Judasz nie wykorzystał tej wielkiej szansy. Nie zrozumiał, że milczenie Chrystusa było dla niego szansą. Kiedy zdał sobie sprawę, co takiego uczynił, poszedł i odebrał sobie życie. A była inna droga. Była droga Piotra, który zapłakał i który się nawrócił.

- I tak dzieje się również dzisiaj. Niektórzy mogą to odczytywać jako słabość Chrystusa jako bierne poddanie się złu. Wobec braku wykorzystania przez wielu tej szansy, jaką jest milczenie, jedyny argument, jaki Chrystusowi pozostaje, to krzyż. Chrystus podąża na Golgotę, by dobrowolnie przyjąć śmierć krzyżową. By z wysokości krzyża objawiła się całemu światu nieskończona miłość Boga - oznajmił abp Kupny.

Jak dodał, milczenie nie skłoniło człowieka do żadnej refleksji. Do nawrócenia. Ludzie myślą, że przez nie Bóg toleruje zło. Czy Chrystus, który użył wszechmocy, aby wskrzesić Łazarza, nie mógł zstąpić z krzyża? Chyba dobrze usłyszał słowa: "Jeśli jesteś Synem Bożym, zstąp z krzyża, a uwierzymy ci".

- Chrystus jednak nie zstąpił z krzyża. Nie chciał. Ponieważ straciłby szansę, dla której w ogóle stał się człowiekiem. Zrezygnował z cudu zejścia z krzyża, aby pokazać jeszcze większy cud - cud nieskończonej miłości. I całe jego życie było przekonywaniem o miłości - wyjaśniał pasterz Kościoła wrocławskiego.

Pytał, czy istnieje jeszcze inny sposób, aby przekonać człowieka o miłości Chrystusa?

- Jezu, okazałeś wszechmocny cud, którego nam najbardziej potrzeba - cud nieskończonej miłości. Tej miłości, która potężniejsza jest niż nienawiść, niż wszelki grzech. Dziękujemy Ci, Chryste, żeś przez krzyż i mękę swoją odkupił każdego z nas. Okazałeś się miłością większą niż grzech, potężniejszą niż nasze grzechy i w ten sposób apelujesz o otwarcie naszych serc. Będąc miłością - modlił się abp Kupny.

I podkreślił, że Chrystus nie miał innego sposobu. Wybrał mękę, wybrał cierpienie i śmierć na krzyżu. Dlaczego? Po to, byśmy mogli żyć.