W tegorocznym liście chciałbym podzielić się z Wami refleksją na temat spotkania z Jezusem zmartwychwstałym i na temat świadectwa chrześcijańskiego.

Słowo Boże w dzisiejszej ewangelii mówi, że Jezus stanął przed kobietami i powiedział do nich: „Witajcie!” One natomiast „podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon” (Mt 28,9). Wcześniej widziały pusty grób, w którym było złożone ziemskie ciało Jezusa, a teraz widzą Go żywego. Oddając Mu pokłon wierzą, że jest On nie tylko człowiekiem, ale także Bogiem, który zwyciężył grzech i śmierć. Dlatego spotkanie ze Zmartwychwstałym nie było dla nich spotkaniem ze zwykłym człowiekiem, ale epifanią czyli objawieniem się samego Boga.

Komentując te wydarzenia, św. Jan Chryzostom pisze: „Niektórzy z was pragnęliby doświadczyć tego, co stało się udziałem wiernych kobiet. Wy również chcielibyście pochylić się do stóp Jezusa. Otóż, możecie to uczynić nawet teraz!”. Ten wielki Ojciec Kościoła Wschodniego ma na myśli uczestnictwo w Eucharystii. W czasie każdej Mszy świętej, kiedy sprawowany jest ten sakrament, możemy pochylić się do stóp Jezusa i oddać Mu cześć. Wiemy, że jest On realnie i prawdziwie obecny w swoim Ciele i w swojej Krwi na Eucharystii. Jednak, aby spotkać zmartwychwstałego Pana dzisiaj, potrzebna jest ta sama wiara, jaką miały kobiety przy spotkaniu z Jezusem. Dzięki niej każda Msza święta będzie objawieniem się Boga, Jego epifanią. Dlatego powinniśmy jeszcze bardziej zatroszczyć się o wiarę w obecność żywego, zmartwychwstałego Jezusa w Eucharystii.

Z autentycznego spotkania rodzi się świadectwo. Zmartwychwstały Jezus mówi do kobiet: „Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą” (Mt 28,10). Kobiety stają się pierwszymi świadkami zmartwychwstania, ponieważ rzeczywiście spotkały Zmartwychwstałego i mogą powiedzieć: „Widziałyśmy żywego Pana!”. Jeśli więc uczestnictwo we Mszy świętej będzie dla mnie spotkaniem ze zmartwychwstałym Jezusem, to także ja będę mógł świadczyć o tym, że On żyje. W ten sposób grono świadków zmartwychwstania stale się powiększa. Nie są już nimi jedynie kobiety i Apostołowie, ale także wszyscy wierzący, którzy uczestniczą prawdziwie w Eucharystii. O nich wszystkich mówi Apostoł Piotr w dzisiejszym pierwszym czytaniu: „Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami” (Dz 2,32). Komentując te słowa św. Jan Paweł II wyjaśnia: „Również i my – tak jak oni i razem z nimi – jesteśmy wezwani do głoszenia ludziom naszych czasów tej dobrej nowiny: zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja” (Sekwencja paschalna)”. Może jest wśród nas jeszcze ktoś, kto pamięta ostatnie słowa Mszy Świętej w języku łacińskim: Ite missa est!, czyli: „Idźcie, Msza Święta się już zakończyła”. Są one nawiązaniem do słów Jezusa: „Idźcie i oznajmijcie moim braciom”, i dlatego są ostatecznie wezwaniem do dawania o Nim świadectwa całym swoim życiem: Idźcie i postępujcie w nowy sposób, żyjcie nowym życiem jak Chrystus, który spotkał się z Wami w Eucharystii.

W świetle słów Pana Jezusa trzeba dopowiedzieć, że świadectwo wiary dotyczy nie tylko zmartwychwstania Jezusa, ale także nowej rodziny Jezusa. Jego słowa: „Oznajmijcie moim braciom” znaczą tyle, co: „oznajmijcie tym, którzy uwierzą i staną się moim Ciałem – Kościołem”. Udział we Mszy Świętej uczy nas bycia Kościołem czyli tworzenia wspólnoty sióstr i braci zjednoczonych w Duchu Świętym przez Jezusa Chrystusa. O tym nowym braterstwie pisze papież Benedykt w następujący sposób: „Śmierć Jezusa jest zawarciem Przymierza, które oznacza niejako braterstwo krwi między Bogiem i człowiekiem. W Starym Przymierzu Mojżesz ustawił naprzeciw siebie ołtarz jako znak Boga oraz dwanaście kamieni na znak dwunastu plemion Izraela i skropił je krwią, by połączyć Boga i człowieka w jednej wspólnocie ofiary. To, co tam było jedynie próbą po omacku – tutaj już się dzieje (…). Teraz Chrystus rzeczywiście zawiązuje braterstwo krwi, wspólnotę Boga i człowieka. Otwiera drzwi, których my, ludzie, nie potrafimy otworzyć” (Eucharystia. Bóg blisko nas, 40-41).

Dzisiejszy świat potrzebuje naszego świadectwa o tym, że Jezus Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i jednoczy nas z Bogiem w jednej rodzinie dzieci Bożych. W ten sposób możemy nieść ludziom nadzieję zwycięstwa nad złem i nadzieję budowania nowych, braterskich relacji między nami mocą Bożej miłości.

Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu jako kościelna uczelnia wyższa włącza się w misję świadczenia o Chrystusie zmartwychwstałym i Jego Kościele. Obok misji przekazywania wiedzy filozoficznej, pedagogicznej i teologicznej mamy głęboką świadomość potrzeby takiego świadectwa, która ostatecznie rodzi się ze spotkania z Panem. Dlatego oprócz zajęć dydaktycznych w salach wykładowych spotykamy się także w naszej kaplicy, aby bezpośrednio doświadczać Jego sakramentalnej obecności i otrzymywać moc Jego zbawczej miłości do dawania świadectwa.

Razem z rektorem Seminarium Duchownego we Wrocławiu składam najserdeczniejsze podziękowanie wszystkim naszym siostrom i braciom w Chrystusie, którzy w jakikolwiek sposób wspierają nas i naszą działalność. Dziękujemy Wam za modlitwę i wsparcie materialne, które tradycyjnie jest nam udzielane przez wszystkie parafie naszej Archidiecezji w dniu dzisiejszym. Równocześnie życzymy, aby każde spotkanie ze zmartwychwstałym Panem w Najświętszej Eucharystii umacniało Wasze duchowe siły do przezwyciężania zła dobrem i do nowego życia w zgodzie i wzajemnej miłości.

ks. prof. Włodzimierz Wołyniec, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu