Zbiórka jest organizowana przez Fundację Hospicyjną. Wspiera opiekę hospicyjną oferowaną przy Dolnośląskim Centrum Onkologii, działania Hospicjum Bonifratrów we Wrocławiu oraz hospicjum w Rwandzie prowadzone przez pochodzące z Polski Siostry od Aniołów.

– Podjęliśmy także decyzję o wsparciu jednego z hospicjów na terenie Ukrainy. Przekażemy tam część zebranych pieniędzy – mówi dr n. med. Anna Orońska, wojewódzki konsultant  medycyny paliatywnej, członek zarządu m.in. Wrocławskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej.

Pod kilkudziesięcioma kościołami staną lekarze, pielęgniarki, wolontariusze placówek opieki paliatywnej, ich krewni, przyjaciele, znajomi – a także harcerze, uczniowie różnych szkół i przedstawiciele parafii. Akcja prowadzona jest za zgodą wrocławskiego metropolity, za pozwoleniem poszczególnych proboszczów.

Zebrane środki ułatwią towarzyszenie osobom nieuleczalnie chorym – tak, by każdy z nich, niezależnie od tego, na jakim jest etapie życia, czuł się ważny, otoczony był opieką, a każda jego chwila była jak najpiękniejsza.

Fundusze posłużą pacjentom pozostającym w hospicjach domowych (takie osoby często potrzebują specjalistycznych opatrunków na odleżyny, odżywek czy pampersów; czasem, pomóc im trzeba w zakupie innych produktów, np. pościeli, ręczników, bielizny osobistej.

– Jeśli w ramach pomocy socjalnej przekazujemy pacjentom jakieś produkty, staramy się, by były to rzeczy nowe, a nie używane (na przykład pościel). To ma wpływ na ich poczucie własnej wartości, godności – mówi A. Orońska. – Chodzi o to, by pokazać, że ten człowiek, wydawałoby się że dla społeczeństwa bezwartościowy, jest wciąż bardzo ważny. Papież Franciszek wciąż powtarza: Pokażcie tym ludziom, że oni są ważni.

Zbiórka wspiera także m.in. zakup sprzętu dla hospicjów stacjonarnych i dla wypożyczalni Wrocławskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej (która bezpłatnie udostępnia materace, koncentratory tlenu, chodziki, wózki, ssaki, inhalatory).

Pomoc jest szczególnie potrzebna teraz – gdy wiele placówek przezywa trudności w związku z epidemią, koniecznością zakupu dodatkowych środków ochrony, a także inflacją.

Jakie wyzwania postawiła przed hospicjami pandemia? – Jeśli chodzi o opiekę paliatywną na oddziale, nastąpiło poważne utrudnienie kontaktu pacjenta z rodziną. Zakaz odwiedzin w takiej sytuacji jest konieczny, bo to pacjenci z ogromnie obniżoną odpornością. Pandemia zburzyła to, co jest ideą hospicjum – towarzyszenie człowiekowi, umożliwienie kontaktu z bliskimi o dowolnej porze. Personel starał się ułatwić ów kontakt, choćby z pomocą telefonów, komunikatorów, ale wiadomo, że to nie to samo. Sam personel poza tym choruje. To wszystko bardzo komplikuje codzienne funkcjonowanie – tłumaczy A. Orońska.

– Z drugiej strony – dodaje – w pandemii stało się również coś bardzo cennego: ludzie zwrócili większą uwagę na to, jak ważne jest towarzyszenie osobie umierającej. Staliśmy się jako społeczeństwo bardziej uwrażliwieni na tę kwestię. Zwłaszcza w pierwszej, drugiej fazie epidemii mieliśmy wyraźnie mniej chętnych do hospicjów stacjonarnych.

Zwykle pacjent trafiał tam – oczywiście za swoją zgodą – kiedy rodzina nie dawała już sobie rady z opieką nad nim. Podczas epidemii jednak bliscy chorych starali się zrobić wszystko, by pozostawić chorego w domu, bo wiedzieli, że w hospicjum nie będą mogli go odwiedzać. Nie chcieli zrezygnować z bycia przy danej osobie w ostatnich chwilach jej życia. Oczywiście to powoduje, że pojawia się więcej wyzwań dla domowych hospicjów.

– Pandemia spowodowała również poważne kłopoty finansowe – mówi dr Orońska. – Hospicja, zarówno stacjonarne, jak i domowe, zostały obciążone większymi kosztami – między innymi zakupu maseczek i innych środków ochronnych. W tej chwili wielki problem przeżywają hospicja w całej Polsce także w związku z rosnącą inflacją, wyższymi cenami wielu produktów. Ten wzrost kosztów nie jest w żaden sposób rekompensowany przez stawki Narodowego Funduszu Zdrowia. Niektóre hospicja są na skraju przetrwania.