Godzina z Jezusem w Wielką Środę. Wonny olejek i sypiące się srebrniki przejdź do galerii

Katedralna kaplica św. Elżbiety stała się po raz kolejny domem Marty, Marii i Łazarza. Podczas „Godziny z Jezusem” wypełniła się wonią olejku, którym namaszczony został ołtarz – wyrażający samego Chrystusa.

Zdjęcia:

– Jakiś czas temu czuć tu było zapach śmierci – Marta po śmierci swego brata Łazarza powiedziała „To czwarty dzień w grobie. Już cuchnie”. Teraz w Betanii czuć życie i miłość. Zapach olejku, który przyniosła nieznana z imienia kobieta, to woń bliskości i serdeczności. Gest kobiety, jej milczenie i dotyk, to gest przyjaźni. Tym jest Betania, dom spotkań, dom wiary. My także chcemy być przyjaciółmi Chrystusa. Śpiewać jemu z naszego serca, głosić jego piękno – wyjaśniali lektorzy.

W tym miejscu modlący się odśpiewali Psalm 45, pieśń weselną dla króla – zapowiedź miłości Chrystusa i Kościoła.

– Zapach śmierci i zapach życia. Zdrada i miłość. Pieniądze i marnowany olejek. Proszę Cię, Panie, abym umiał marnować życie na miłość – modlili się zebrani.

Po chwili, naprzeciw zakrystii, znaleźli się w zgoła odmiennym klimacie. – W Betanii pieniądze się nie liczyły. Cóż z tego, że olejek można było sprzedać za 300 denarów! Liczyła się hojna miłość owej kobiety. W pałacu Kajfasza pieniądze się liczą. Judasz dołącza do spisku. Podejmuje decyzję o zdradzie i idzie do arcykapłanów. Rezygnuje ze Słowa dla srebrników. Wybiera zapach rozpaczy i śmierci, od której dzieli go już tylko kilkadziesiąt godzin – usłyszeli.

Rozważanie prowadziło do refleksji nad pokusą zdrady – która nie jest wcale obca tym, którzy idą za Jezusem. Po medytacji nad czynami Judasza rozległ się chłodny dźwięk pieniędzy wypadających z sakiewki.

– Na co wymieniłbym Jezusa? Co jest moimi srebrnikami? Czy bym Go sprzedał? Czy sprzedaję siebie samego? – zastanawiali się uczestnicy nabożeństwa, po czym udali się w procesji do nawy głównej, by tam wziąć udział w adoracji Najświętszego Sakramentu.

W Wielki Czwartek i w Wielki Piątek Godzina z Jezusem odbędzie się po wieczornej liturgii.