Tym razem znowu o dzieciach. O tych, których nie ma, albo lepiej: o tych, których nigdy nie będzie. Według danych GUS, do 2035 r. przewidywać należy „znaczące” zmiany w strukturze gospodarstw domowych pod względem ich wielkości. W całej Polsce liczba gospodarstw jednoosobowych wzrośnie o ponad 25 proc., zaś dwuosobowych o 14,2 proc. Jak można się domyślać, trzy i więcej osób w jednym gospodarstwie domowym będziemy spotykać coraz rzadziej. Tendencję wzrostową będzie wykazywała również liczba gospodarstw bez dzieci. Dolnośląskie we wszystkich tych statystykach znajduje się w ścisłej krajowej czołówce. Opisywane jest obok łódzkiego, opolskiego i śląskiego jako województwo o najniższym wskaźniku urodzeń, stosunkowo małej liczbie zawieranych małżeństw przy jednoczesnej znacznej liczbie rozwodów oraz najniższych parametrach trwania życia.

Małe dzieci często zamykają oczy i mówią: „Nie ma mnie”. Dorośli są o wiele bardziej rozsądni i wiedzą, że zamykanie oczu nic tu nie pomoże. Trzeba jednak zrobić coś, by nie myśleć o tym, że nie robi się nic… To takie proste – wystarczy przełożyć wajchę i już mamy palące problemy naszego kraju w postaci: księdza, który coś powiedział, nowych partii, tworzonych przez starych (a przynajmniej starszych ode mnie) ludzi, dyskusji, czy osoba, która dokonała zmiany płci, może być wicemarszałkiem Sejmu oraz – a jakże – poważnej sprawy, dotyczącej prawie całego społeczeństwa, jak kwestii związków partnerskich. Natomiast na naszym lokalnym podwórku – emocji związanych z nowym logo Europejskiej Stolicy Kultury (wygrało po znajomości czy nie?), kolejnych przepychanek marszałka z prezydentem, radnych Dutkiewicza wyskakujących z propozycją odwołania Jurkowlańca i radnych PO, starających się dołożyć Dutkiewiczowi na poletku zwanym MPK. Cały czas coś się dzieje… Orkiestra gra, tylko czy ktoś wie, dokąd płynie ten statek?