Arcybiskup Józef Kupny

W 1975 został przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po kilku tygodniach otrzymał powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Przez 2 lata służył w specjalnej jednostce kleryckiej w Brzegu. Święcenia diakonatu przyjął 28 lutego 1982 r., natomiast święceń prezbiteratu udzielił mu 31 marca 1983 r. w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach biskup katowicki Herbert Bednorz.

Magisterium z teologii uzyskał w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie pracy Nauczanie społeczne Jana Pawła II w czasie wizyty-pielgrzymki w Polsce (2–10.06.1979). Studia kontynuował w zakresie teologii praktycznej w Studium Pastoralnym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie – Punkcie Konsultacyjnym w Katowicach. W 1986 na podstawie rozprawy Nauczanie społeczne Jana Pawła II w Polsce uzyskał licencjat z teologii. W latach 1986–1990 odbył studia na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium z socjologii na podstawie pracy Społeczne uwarunkowanie rozwoju osoby w nauczaniu Jana Pawła II. W 1993 na podstawie dysertacji Antropologiczne podstawy nauczania społecznego Jana Pawła II uzyskał doktorat z nauk humanistycznych w zakresie filozofii i socjologii

W latach 1983–1984 pracował jako wikariusz w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Katowicach. W 1984 rozpoczął pracę w stacji duszpasterskiej Matki Bożej Piekarskiej w Katowicach przy budowanym tam kościele. Kiedy w następnym roku przemieniono ją w parafię, został jej wikariuszem. W 2001 objął funkcję zastępcy dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Metropolitalnej w Katowicach. W 2001 został członkiem archidiecezjalnej rady kapłańskiej, a w 2003 kolegium konsultorów.

W 1992 r. został asystentem, a w 1998 r. adiunktem w Katedrze Katolickiej Nauki Społecznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był wykładowcą katolickiej nauki społecznej w filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli oraz w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej, Studium Teologicznym, Studium Katolickiej Nauki Społecznej w Katowicach. W 1993 r. został wykładowcą socjologii religii i socjologii parafii w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. Prowadził również wykłady zlecone na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

W 2001 r. został rektorem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. W tym samym roku objął również funkcję zastępcy dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Metropolitalnej w Katowicach, został członkiem archidiecezjalnej rady kapłańskiej.

21 grudnia 2005 r. papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji katowickiej i biskupem tytularnym Vanariony. Święcenia biskupie przyjął 4 lutego 2006 r. w archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach z rąk abp. Damiana Zimonia, metropolity katowickiego. Współkonsekratorami byli: abp Wiktor Skworc, ówczesny biskup tarnowski, i Stefan Cichy, biskup legnicki. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Christus dilexit nos” (Chrystus nas umiłował).

18 maja 2013 r. papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą wrocławskim. Ingres do archikatedry wrocławskiej: 16 czerwca 2013 r.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w październiku 2012 r. wszedł w skład Rady Stałej jako jeden z dwóch biskupów pomocniczych. W czerwcu 2011 r. został przewodniczącym Rady ds. Społecznych. W czerwcu 2008 r. wybrano go na delegata ds. Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich. Główny autor dokumentu społecznego Episkopatu „W trosce o człowieka i dobro wspólne” z 2012 r.