Odszedł człowiek o wielkim sercu

Żegnając zmarłego księdza profesora ordynariusz świdnicki nazwał go człowiekiem o wielkim umyśle i dobrym sercu. W czasie uroczystości wielokrotnie przypominano dokonania naukowe wrocławskiego kapłana. Zwrócono także uwagę na jego wrażliwość na ludzi biednych. – Wielokrotnie jeździłem z księdzem profesorem do wielodzietnych rodzin czy biednych parafii, które on materialnie wspierał – mówił ks. prof. Piotr Sroczyński, uczeń zmarłego.

Śp. ks. prof. Mitek urodził się w Samborze, w diecezji przemyskiej 17 maja 1935 r. Po II wojnie światowej, na skutek przesunięcia granicy państwowej zamieszkał z rodziną w Przemyślu. Tu ukończył szkołę podstawową i średnią. W tym czasie był ministrantem w parafii katedralnej. Egzamin dojrzałości złożył w 1954r. Po maturze udał się do Wrocławia i rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym, świecenia kapłańskie przyjął we Wrocławiu w 1959 r. Przez pierwsze dwa lata był wikariuszem w Wałbrzychu na Białym Kamieniu u św. Jerzego, a później we Wrocławiu u św. Bonifacego. Następnie został skierowany na studia do Lublina (KUL).

  Ks. prof. Eugeniusz Mitek Archiwum PWT Studiował psychologię (mgr 1964), pedagogikę (dr 1970). Po magisterium powrócił do Wrocławia i zajmował się duszpasterstwem ministrantów w parafii św. Bonifacego. Tu prowadził eksperyment pedagogiczny, a jego wyniki posłużyły do napisania pracy doktorskiej, w tym czasie pod jego opieką było ok. 300 ministrantów pochodzących ze szkół podstawowych, średnich, studenci, a także młodzież pracująca. Po doktoracie przyjął obowiązki proboszcza w parafii pw. św. Wawrzyńca przy ul Bujwida 51 we Wrocławiu. Funkcję tę pełnił przez pięć lat. W tym czasie rozpoczął zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Pomaturalnym Studium Katechetycznym. Prowadził zajęcia w Studium Katechetycznym z zakresu psychologii, katechetyki pedagogiki i historii wychowania. Jako adiunkt przy katedrze Pedagogiki i Katechetyki prowadził seminaria naukowe dla magistrantów i doktorantów. Równocześnie publikując własne artykuły pod kątem habilitacji. Kolokwium habilitacyjne złożył w Krakowie PAT (1989). Jest autorem 224 artykułów i 14 książek. Większość publikacji dotyczyła tematyki pastoralnej, wśród nich najbardziej znane to: „Pedagogika dla teologów", „Eucharystia w katolickim wychowaniu", „Wychowanie katolickie w szkole i w domu", „W kręgu katolickiej pedagogiki", „Zatroskanie o prawdziwą autoedukację" i „Lektor".

Jako pracownik naukowy wypromował 330 magistrów, 55 licencjuszy rzymskich, 20 doktorów. Przez 30 lat prowadził kursy lektorskie dla ministrantów miasta Wrocławia i ustanowił ponad 1200 lektorów. Był katechetą w szkołach podstawowych i średnich, wykładowcą w Studium Katechetycznym we Wrocławiu i Wałbrzychu, w Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym, a także w Wyższej Szkole Wojskowej. Otrzymał tytuł Kapelana Honorowego Jana Pawła II (1990), medale za zasługi dla rozwoju i działalności PWT (2003) i Polskiego Towarzystwa im. Janusza Korczaka w Warszawie (2006) oraz wiele dyplomów.

  Zmarłego kapłana żegnali m.in. biskupi z Częstochowy i Świdnicy Ks. Rafał Kowalski /GN