Świątynie, gruzy i siostrzany pamiętnik

Od początków miasta, sięgających czasów legendarnego księcia czeskiego Wratysława, poprzez tajemnicze początki pierwszej katedry i zawiłe dzieje Wrocławia aż po wiek XX – do długiej podróży w czasie zaprosił słuchaczy ks. prof. Józef Pater w wykładzie pt. „Miasto powstaje z gruzów. Odbudowa obiektów sakralnych we Wrocławiu po 1945 r.” – W pierwszej połowie XX w. uważany był za najpiękniejsze miasto wschodnich Niemiec – mówił. Wydarzenia 1945 r. sprawiły, że uległ zniszczeniu w 75 proc.

Opis owych dramatycznych dni prelegent zaczerpnął głównie z pamiętnika s. Hildelidy, która, będąc zakrystianką we wrocławskiej katedrze, opisywała w przejmujący sposób m.in. bombardowanie w Wielkanoc 1945 r.

Kościoły – na których wieżach umieszczano punkty obserwacyjne – niszczone były jako pierwsze. W mieście pozostało 18 mln sześciennych gruzu, na 1141 kościołów archidiecezji zniszczonych zostało 273. S. Hildelida opisała także pierwsze prace przy porządkowaniu zrujnowanej katedry – prace prowadzone przez… grupkę kobiet, które znalazły gdzieś stary wózek i z jego pomocą zwoziły z całego Wrocławia potrzebne materiały. Siostra wspomina, jak gdzieś wyprosiła 5 długich drabin, gdzie indziej zapłaciła za szkło do okien sukienką albo musiała umykać przed milicjantem. – Z panią Anielą wyciągałyśmy szkło na powrozach do góry… Kitowałam cementem, wspinając się raz z zewnątrz, raz z wewnątrz – relacjonuje okienne prace, wspominając także o miksturze własnego wynalazku stosowanej podczas remontu.

Ks. J. Pater opisał burzliwe dzieje odbudowy wybranych świątyń, np. kościoła Bożego Ciała, który już miał być rozebrany, a jego posadzkę zabrano, wykorzystując m.in. w kościele Świętego Krzyża i w katedrze.

Historyczne wykłady będą odbywać się raz w miesiącu, a poświęcone będą kulturze religijnej Wrocławia i całego Śląska, wielkim postaciom i pomnikom kultury materialnej i duchowej.