Obdarowani i podarowani

W Wielki Czwartek – dzień ustanowienia sakramentów kapłaństwa i Eucharystii – księża z całej archidiecezji wrocławskiej zgromadzili się przed południem w katedrze, by wraz z biskupami, pod przewodnictwem abp. Józefa Kupnego, uczestniczyć w szczególnej Eucharystii. Podczas uroczystej Mszy św. arcybiskup dokonał konsekracji Krzyżma (oliwa zmieszana z wonnym balsamem, wykorzystywana przy udzielaniu sakramentu chrztu, bierzmowania i kapłaństwa, a także m.in. przy konsekracji kościoła, ołtarza), pobłogosławił olej chorych oraz olej katechumenów. Księża odnowili swoje kapłańskie przyrzeczenia, a po Eucharystii odbierali pobłogosławione oleje potrzebne do sprawowania sakramentów w parafiach.   Księża z całej archidiecezji zgromadzili się w katedrze Agata Combik /GN

– Tegoroczny Wielki Czwartek przeżywamy oczekując kanonizacji bł. Jana Pawła II, spoglądamy na jego kapłańskie życie, czerpiemy z jego nauczania i prosimy o wstawiennictwo – mówił abp Józef Kupny, pochylając się w homilii nad gestem umycia przez Jezusa nóg Apostołom: – Chrystus swoim przykładem, poprzez umycie nóg swoim uczniom, uczy nas służby i komunii. Św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian za niegodny uznał udział w Wieczerzy Pańskiej, jeśli jest ona sprawowana w sytuacji podziału i obojętności wobec bliźniego, szczególnie wobec ubogich.

  - Chrystus pragnie, byśmy żyli w jedności - mówił arcybiskup Agata Combik /GN

Metropolita przywołał słowa św. Jana Chryzostoma, piszącego o jedności Kościoła – Ciała Chrystusa. – Chrystus pragnie, byśmy żyli w jedności – my, kapłani. Byśmy żyli w jedności – my, członkowie Kościoła – podkreślał i zachęcał do konkretnych czynów miłości. Nauczyć się jej można dzięki Eucharystii. By w niej uczestniczyć, wierni potrzebują kapłana. – Kapłan jest darem, który wspólnota otrzymuje dzięki sukcesji biskupiej pochodzącej od Apostołów. To biskup, za sprawą sakramentu święceń, ustanawia nowego kapłana, udzielając mu władzy konsekracji Eucharystii (…) Kapłan ma być darem dla wiernych – przypominał metropolita, a zwracając się do księży, mówił: – W sakramentalnym znaku nałożenia rąk przez biskupa, sam Pan nałożył na was ręce. Ten znak sakramentalny obejmuje całą egzystencję. Pan położył na was swą rękę (…). Ksiądz ma być, i stawać się nieustannie na nowo, przyjacielem Jezusa.