Mszy św. w katedrze wrocławskiej, podczas której alumnom nałożony został strój duchowny, przewodniczył bp Andrzej Siemieniewski. Zwracając się do zebranych, hierarcha nawiązał do radości płynącej z przeżywanej tego dnia uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a także przygotowania do Bożego Narodzenia. Podkreślił, że radość tajemnic Bożych odzwierciedla się w życiu człowieka, w tym wypadku powołanego do kapłaństwa.

– To chwila symboliczna, pełna głębokiego znaczenia, gdyż strój duchowny oznacza także przyjęcie odnowionego stroju łaski – przyobleczenie się w nowego człowieka – mówił. Przypomniał również, że już wstąpienie do seminarium duchownego jest wyrazem gotowości do pójścia za głosem powołania, a w miarę upływu lat, poprzez modlitwę, pracę nad sobą i naukę, dojrzewa w klerykach decyzja przyjęcia święceń kapłańskich.
Wśród mężczyzn, którzy przyjęli sutanny, był kl. Marcin Wachowiak. – Na początku wydawało mi się, że nie będę się stresował, ale szybko się przekonałem, że to niemożliwe – mówił tuż po Eucharystii. Podkreślił przy tym, że możliwość noszenia sutanny traktuje jako wyróżnienie. – Człowiek zauważa, iż jest w nim nowa jakość. Każdy z nas jednak pamięta, że to my musimy zdobić tę szatę, a nie ona nas – dodaje. Jak przygotowywali się alumni na ten moment? Przez dziewięć dni przechodzili pod okiem swoich przełożonych specjalną formację. Podczas jej trwania klerycy dowiedzieli się przede wszystkim, jakie jest znaczenie sutanny i jak ona oddziałuje na społeczeństwo. – Dla mnie to widzialny znak tego, że przynależę do Chrystusa. Przez ten strój chcę pokazywać innym, że On jest miłością ogarniającą każdego człowieka – tłumaczy kl. Marcin.