Relacje interpersonalne w rodzinie, Kościele, istota wychowania dzieci i młodzieży oraz edukacja międzykulturowa to tematy poruszane podczas konferencji naukowej „Wychowanie w dialogu”.
Nie ma dialogu, jeśli nie ma spotkania. Nawet słowo Boże mówi, że w królestwie niebieskim „będziemy Go oglądać twarzą w twarz”, bo taka relacja jest najpełniejsza – mówił ks. prof. Włodzimierz Wołyniec, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego, otwierając sympozjum. Organizatorzy zwrócili uwagę, że wielu młodych ludzi szuka drugiego człowieka przez łatwiejsze, wirtualne środki. Przekonywali również, że taka relacja nie może być pełna, jeżeli nie spotkamy się z kimś w realnej rzeczywistości.
Rozmowy twarzą w twarz są potrzebne, ponieważ inspirują nas do myślenia. Siostra Kazimiera Joanna Wawrzynów, współorganizator konferencji, adiunkt PWT, zaznacza, że współcześnie widzimy, iż status człowieka w społeczeństwie budują głównie jakiś urząd czy stanowisko. – Ludzie potrzebują natomiast rozwijać swoją tożsamość poprzez postawienie nacisku na osobowość, a nie na oficjalną pozycję np. w firmie – tłumaczy. Konferencja „Wychowanie do dialogu. W poszukiwaniu modeli budowania relacji międzyludzkich” była odpowiedzią na coraz częstsze wynoszenie pozycji zawodowej nad godność osobistą. – Wychowanie to zjawisko rozgrywające się między ludźmi, wpisane w relację międzyludzką. Kluczową rolę odgrywają w nim spotkanie i dialog – zaznacza dr hab. Kazimiera Jaworska z PWT, organizatorka sympozjum. Podkreśla przy tym, że jego celem było przybliżenie się do bogactwa i istoty dialogu, który chcemy odkrywać w rzeczywistości wychowawczej. Swoimi doświadczeniami i rezultatami badań dzielili się specjaliści z całej Polski.
Wyraź swoją opinię
napisz do redakcji:
gosc@gosc.plpodziel się