O Wędrowcu, który był promieniem
Refleksje Jana Pawła II na temat Eucharystii przywołał bp Andrzej Siemieniewski podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej w katedrze wrocławskiej.
– Jedno z wezwań litanii do św. Jana Pawła II brzmi: „gorliwy miłośniku Eucharystii”. W jego sercu Eucharystia rozbrzmiewała bardzo wyraźnym, pełnym miłości echem – mówił bp Andrzej podczas liturgii otwierającej Triduum Paschalne, dokładnie w 10. rocznicę odejścia polskiego papieża do domu Ojca.
Przypomniał ostatni z papieskich listów na Wielki Czwartek, pisany tuż przed śmiercią w 2005 r., dostrzegając w nim swoisty duchowy testament Jana Pawła II.
„To jest dzień, w którym miłość Chrystusa wyraziła się do końca” – pisał papież o Wielkim Czwartku.
Podkreślał trzy jego wymiary: jest to dzień ustanowienia Eucharystii, kapłaństwa, a także dzień dziękczynienia Jezusowi za Jego miłość, wyrażoną w geście umycia nóg, darze Eucharystii, decyzji oddania życia.
Bp A. Siemieniewski przypomniał również list Jana Pawła II na Rok Eucharystii (październik 2004 - październik 2005) pt. „Mane nobiscum Domine”.
– Pozostań z nami, Panie. Eucharystia jest tu ukazana jako tajemnica światła – przestrzeń, w której nasze życie może zostać rozświetlone. Doświadczyli tego pełni smutku uczniowie zdążający do Emaus, odkrywając stopniowo, iż tajemniczy Wędrowiec, który do nich dołączył, jest „jasnym promieniem”, budzącym tęsknotę za pełnią Światła. Liturgia Słowa i Liturgia Eucharystyczna podczas Mszy św. to „podwójne źródło jednego światła, Chrystusa” – mówił bp Andrzej za Janem Pawłem II. I przytoczył papieską myśl: na prośbę uczniów z Emaus, by pozostał z nimi, świetlisty Wędrowiec odpowiedział darem o wiele większym: pozostał w nich.
Zebrani usłyszeli ponadto, że zdumienie wielkością Eucharystii, rozświetlenie nią życia i ogrzanie serca powinny prowadzić do konkretnych czynów – do ewangelizacji i praktycznej miłości bliźniego.
Polub nas, a nie przegapisz żadnej naszej informacji:
