Święto wielkiego Rycerza Niepokalanej

Odpust parafialny ku czci św. Maksymiliana Kolbego w kościele przy ul. Horbaczewskiego rozpocznie się uroczystą Eucharystią o godz. 18. Przewodniczył jej będzie kard. Joachim Meisner, niemiecki arcybiskup Kolonii, zaś koncelebrować będą abp Józef Kupny oraz bp Ignacy Dec.

Poniżej przypominamy postać franciszkanina-męczennika.

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli, w miejscowości należącej wówczas do zaboru rosyjskiego. Z powodu trudnej sytuacji finansowej rodzina przeniosła się wkrótce do Łodzi, a później, w 1897 r. - do Pabianic. Tam rodzice Kolbego znaleźli pracę - ojciec pracował w fabryce, a matka prowadziła sklep, potem była położną. W czerwcu 1902 r. Rajmund przyjął  Pierwszą Komunię Świętą.

Na prośbę przybyłych na misje do parafii pabianickiej misjonarzy franciszkańskich ze Lwowa Rajmund oraz jego brat Józef za zgodą rodziców postanowili iść za głosem powołania, wstępując do zakonu franciszkanów (OFMConv).  Śluby wieczyste Rajmund złożył 1 listopada 1914 r., przyjmując imię Maria (imię Maksymilian przyjął już wcześniej, w nowicjacie). Uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie "Gregorianum" w Rzymie w 1916 r.; a z teologii - w 1919 r. na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką - w 1915 r. w urzędzie patentowym złożył szkic "Eteroplanu", aparatu umożliwiającego podróż w kosmos - był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej.

28 kwietnia 1918 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1919 r. wrócił do Polski i podjął wykłady.

Od stycznia 1922 r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tego roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo. Miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika (w 1938 r. osiągnął nakład miliona egzemplarzy!).

W 1927 roku założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów, będąc jego gwardianem. Wybudował go na gruncie podarowanym przez księcia Jana Druckiego-Lubeckiego. Wydawał tam m.in. pismo "Rycerz Niepokalanej", a od 1935 r. - popularny "Mały Dziennik". Oba pisma poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne.

W latach 1931-1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika "Rycerza Niepokalanej" i założył Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył także w Chinach i w Indiach. W 1936 r. powrócił do Polski, aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie - we wrześniu 1939 r. było tam ok. 700 zakonników i kandydatów.

W czasie okupacji niemieckiej działalność klasztoru została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników Niemcy aresztowali 19 września 1939 r. Po wyjściu na wolność Maksymilian zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie aresztowany 17 lutego 1941 r., był przesłuchiwany i więziony na Pawiaku.

28 maja 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za współwięźnia Franciszka Gajowniczka, który był w grupie 10 więźniów skazanych na śmierć za ucieczkę z obozu jednego z więźniów. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem fenolu przez funkcjonariusza obozowego, kierownika izby chorych Hansa Bocka o godz. 12.50 w bloku nr 11.