Michael Willmann wraca na Dolny Śląsk przejdź do galerii

Dzieła zostały przekazane przez Muzeum Narodowe w Warszawie – na razie jako depozyt, wkrótce jednak mają przejść na własność wrocławskiej placówki. Są wśród nich trzy płótna ze scenami ilustrującymi stacje Drogi Krzyżowej („Upadek Chrystusa pod krzyżem”, „Chrystus i niewiasty jerozolimskie”, „Przybicie Chrystusa do krzyża”) – przeznaczone do nie istniejącej dziś kalwarii w Krzeszowie, namalowane w latach 70. bądź na początku lat 80. XVII w., „Pocałunek św. Józefa” (zwany również „Pocałunkiem Marii”) z klasztoru cysterek w Trzebnicy (z. ok. 1669) oraz pochodzące z opactwa w Lubiążu „Powołanie Mateusza”, „Męczeństwo św. Barbary” i „św. Mikołaj”.

Michaell Willmann (1630-1706), zwany „śląskim Rafaelem”, przez długie lata pracował dla zakonu cystersów.

– Trwająca blisko 50 lat obecność Willmanna na naszej ziemi zaowocowała 600 realizacjami olejnymi i freskowymi, nie licząc grafik, rysunków – tłumaczył dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Piotr Oszczanowski, podkreślając, że mistrz mógłby stać się najlepszym „produktem marketingowym” Dolnego Śląska.

Wrocławskie muzeum od dawna gromadzi rozproszone dzieła mistrza. Obecnie, łącznie z powracającą siódemką, posiada ich 47. Wciąż jeszcze wiele pozostaje w rozproszeniu – m.in. w warszawskich kościołach. Dwa pozostają w Muzeum Narodowym w Warszawie.

– Dla naszego muzeum rok bez Willmanna to rok stracony – dodaje P. Oszczanowski, wspominając o kolejnych inicjatywach promujących dzieła mistrza. Jego obrazy będące własnością wrocławskiej placówki można oglądać nie tylko w siedzibie muzeum przy pl. Powstańców Warszawy, ale także w Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, na zamku w Książu, a okresowo również w Muzeum Archidiecezjalnym.

Obecna, trzydniowa prezentacja powracających prac Willmanna, ma miejsce w Pawilonie Czterech Kopuł przy ul. Wystawowej 1 we Wrocławiu (obok Hali Stulecia) – w wyremontowanym gmachu, który wkrótce będzie miejscem ekspozycji sztuki współczesnej.