Madonna wróciła na ul. Szewską

Jest to kopia oryginału, który wkrótce będzie można oglądać w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

– Powroty do domu zawsze cieszą – mówił wiceprezydent Wrocławia Adam Grehl, podczas uroczystego odsłonięcia figury, przypominając o specyfice Wrocławia, gdzie wiele lat od wojny wciąż trwa odnajdywanie, scalanie, odtwarzanie kolejnych zabytków.

– Mamy do czynienia ze szczególnym symbolem, z rodzajem pomnika dobrych intencji i życzliwości wielu osób – zauważył Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Przypomniał też dzieje figury i wymienił pokaźne grono osób, dzięki którym Madonnę przywrócono Wrocławiowi.

Wykonana z piaskowca późnogotycka figura prawdopodobnie została wykonana przez Jacoba Beinharta, zapewne wkrótce po 1500 r. Znajdowała się na zachodniej elewacji kościoła pw. św. Marii Magdaleny i św. Apostoła Andrzeja we Wrocławiu.

W 1945 r., w czasie „Festung Breslau”, świątynia została poważnie uszkodzona. Przez wiele lat głowę Madonny uznawano za zaginioną – do chwili, gdy wrocławski historyk sztuki, dr hab. Romuald Kaczmarek, zidentyfikował ją w Muzeum Archidiecezjalnym w Poznaniu (znalazła się tam jako spadek po historyku sztuki i kolekcjonerze prof. dr. hab. Eugeniuszu Iwanoyce).

Dzięki staraniom m.in. dr. hab. Piotra Oszczanowskiego oraz przychylności abp. Stanisława Gądeckiego głowa Madonny powróciła do Wrocławia i rzeźba mogła zostać scalona. Jej oryginał wkrótce będzie prezentowany we wrocławskim Muzeum Narodowym, a wierna kopia trafiła na elewację świątyni przy ul. Szewskiej.

  Odsłonięcie figury Agata Combik /Foto Gość   Osoby zaangażowane w przywrócenie Madonny wrocławianom Agata Combik /Foto Gość