Pałac w Bagnie koło Obornik Śląskich powstał na początku XVIII w. jako siedziba śląskich rodów szlacheckich. Najstarszą, barokową część gmachu wybudowano na zlecenie hrabiego Heinricha Leopolda von Seherr-Thoss i jego małżonki. Na przestrzeni pierwszych dwóch wieków istnienia budowla wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk. W 1905 r. pałac kupił bogaty przemysłowiec, właściciel browaru we Wrocławiu Georg Kissling.

W latach 1907 – 1914 na jego życzenie rozbudowywano barokową budowlę. Zastany budynek zmodernizowano, dobudowano również drugi, w stylu neobarokowym, zwany Nowym Pałacem (autorem projektu był Paweł Jarosch). Zabiegi te miały służyć oczarowaniu cesarza, od którego zależało nadanie, pożądanego przez Kisslinga, tytułu szlacheckiego. Specjalnie na oczekiwaną wizytę władcy, wybudowano bramę zachodnią, zainspirowaną kształtem łuku triumfalnego.

Schody prowadzące z kamiennego korytarza na piętro oraz wspomniana brama otrzymały nazwę Cesarskich. Nad bramą wejściową wyryto napis „Veritate et Justitia” („Prawda i Sprawiedliwość”). W oknach półpiętra umiejscowiono witraże przedstawiające personifikację powyższej sentencji. Po 1922 r. spadkobiercą po Georgu został jego syn - Conrad Kissling. W 1927 r. Bagno wraz z pałacem zakupiło od niego Śląskie Towarzystwo Kredytowo – Ziemskie, a po trzech latach pałac przeszedł w ręce Zgromadzenia Salwatorianów.

W 1933 r. zakonnicy weszli także w posiadanie zabudowań folwarcznych. W 1940 r. kazano im jednak opuścić klasztor i utworzono tu obóz dla wysiedleńców z Jugosławii, Warszawy i Łodzi. W 1945 r. do budynku wkroczyła Armia Czerwona. Salwatorianie odzyskali pałac w Bagnie po wojnie. W najstarszym, barokowym skrzydle znajdują się dwie sale balowe. W biesiadnej zachował się do czasów dzisiejszych drewniany strop, zdobiony dekoracją heraldyczną. Druga z okazałych sal - myśliwska, pokryta została boazerią i kurdybanem, posiada czynny kominek.

Obecnie założenie pałacowo – parkowe w Bagnie należy do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela - zgromadzenia zakonnego salwatorianów. Mieści się w nim Dom Zakonny i Wyższe Seminarium Duchowne. Pałac jest odrestaurowany, otacza go ponad 5-hektarowy park krajobrazowy  z rzadkim, wiekowym drzewostanem (jodła olbrzymia i kalifornijska, dąb błotny, choina kanadyjska), w którym zachowały się m. in. kościół, grota i tzw. altana filozofów.