Nie brak także ślusarzy czy elektryków – dbających, by Święta Noc rozbłysła jasnym blaskiem. W niedużej miejscowości w pobliżu Strzelina profesjonalna ekipa wznosi ogromny krajobraz Ziemi Świętej i biblijne sceny już od 50 lat.

Adwent z piłą i młotkiem

Parafia pw. Narodzenia NMP w Kuropatniku została erygowana w lutym 1966 roku. Zbliżało się pierwsze Boże Narodzenie w nowej wspólnocie. Może by je uczcić wzniesieniem szczególnie okazałej, pięknej stajenki? – pomyślał proboszcz ks. Norbert Łukaszczyk. Rada parafialna przyjęła propozycję entuzjastycznie. – Myślałem, że to taki pomysł na jedne święta, ale panowie zaangażowani w przedsięwzięcie stwierdzili, że co roku będą przychodzić. I tak się stało. Od 1966 r. na każde Boże Narodzenie szopka budowana jest według innego projektu. Żaden się nie powtórzył – wspomina kapłan. Szybko uformował się zespół fachowców. Zwykle spotykają się jeszcze w listopadzie, dyskutują nad projektami. A debaty bywają zażarte! – Gdy decyzja zapadnie, gromadzimy materiały i… ruszamy do działania! Początkowo zbieraliśmy się wieczorami; prace trwały prawie do północy. Gdy panowie zaczęli przechodzić na emerytury, przesunęliśmy spotkania na godziny poranne – mówi ks. N. Łukaszczyk. Kapłan, czasem inspirując się świątecznymi kartami, stworzył mnóstwo „szopkowych” projektów. Już na emeryturze, jako rezydent – przy wielkiej życzliwości obecnego proboszcza, ks. Tadeusza Polana – dalej koordynuje „betlejemskie działania”. Tegoroczna koncepcja owiana jest jeszcze tajemnicą. Wiadomo jednak, że ołtarz znajdzie się niejako we wnętrzu stajenki, opatrzonej napisem: „Słowo, które ciałem się stało…”.

Pasterka z niespodzianką

Najstarsi budowniczowie szopki już odeszli, są jednak tacy, którzy od lat 70. rok w rok wznoszą parafialne Betlejem. Dołączają przedstawiciele kolejnych pokoleń. Barbara Ziółkowska, wieloletnia katechetka w Zespole Szkół w Kuropatniku, opisuje w swojej książce szopkowy fenomen parafii. Bywały tu stajenki piętrowe, była i ruchoma. Wspominając osoby zaangażowane w dzieło, wymienia 70 nazwisk, dodając: „…i wielu innych”. – Efekty ich pracy, prowadzonej podczas Adwentu dzień w dzień, parafianie mogą podziwiać dopiero podczas Pasterki – wyjaśnia pani Barbara. – Co roku szopkom towarzyszy jakieś hasło, motyw przewodni. Pamiętam taką, w której nie było w żłóbku Pana Jezusa. Odpowiedni napis tłumaczył, że ma się narodzić w każdym z nas. Na archiwalnych zdjęciach widać kolejne aranżacje. Szopka z 1983 r. obsypana jest niby-śniegiem – całe prezbiterium okalają zmarznięte sople. Rok później mieszkańcy Kuropatnika spoglądali na ołtarz przez ogromną choinkę wyciętą w materiale, natomiast w 2002 r. parafialne Betlejem lśniło soczystą zielenią, nad żłóbkiem kołysały się palmy, a pastuszkowie i królowie zyskali podświetlaną drogę. W 2001 r. obok stajenki znalazło się wzgórze Golgoty, a całości towarzyszyły specjalne napisy: „Narodzenie”, nad krzyżem – „Odkupienie”, nad tabernakulum – „Pozostanie”. W 2010 r. ogon betlejemskiej gwiazdy również wskazywał na tabernakulum, a w jej promienie wpisano słowa: „Wierzysz, że Bóg narodził się w betlejemskim żłobie, lecz biada, jeśli nie narodził się w tobie”. Co robią mieszkańcy Kuropatnika przy szopce? Oczywiście kolędują. – Pochodzę z Górnego Śląska i wprowadziłem tu wiele utworów muzycznych stamtąd, śpiewanych choćby w sanktuarium w Piekarach – wspomina ks. Norbert. – Zaczęliśmy wykonywać kolędy nieznane w okolicy (na przykład „Przybądźcie, o dzieci…”). Uważam, że na czas wielkich uroczystości chórom należy podziękować. Niech „zwykli” ludzie pokolędują. Z pomocą naszej parafialnej orkiestry śpiewają, ile tchu!

Zobacz ZDJĘCIA