Przybliżyli założyciela jadwiżanek

W przestawieniu wystąpiło piętnaścioro dzieci, podopiecznych świetlicy "Źródełko". Mali aktorzy pokazywali wybrane momenty z życia ks. Spiske. - Celem wydarzenia było uświadomienie oglądającym, że taki błogosławiony kapłan na terenie Leśnicy urodził się, żył, mieszkał, a co więcej, modlił się w tym samym kościele co my. Został już wyniesiony do godności Sługi Bożego, modlimy się o cud, wierzymy głęboko, że niedługo będą przyjeżdżać pielgrzymki do naszego kościoła. Ale przede wszystkim chcemy zwrócić uwagę na to, że Sługa Boży ks. Robert chodził po tych samych ulicach co my - mówi Urszula Karkocha, kierowniczka Centrum Rozwoju i Aktywności Dzieci i Młodzieży "Źródełko".

Zaznacza, że niestety żadne badania historyczne nie zdołały jak dotąd ustalić, gdzie w Leśnicy znajdował się rodzinny dom Roberta Spiske. - Mamy nadzieję, że przedstawienie skłoniło do tego, żeby w ogóle zainteresować się tym, kto założył Zgromadzenie Sióstr Jadwiżanek, że siostry tutaj są i jakie ważne dzieło kontynuują, pracując razem z dziećmi, zawodowo w szkole i wolontaryjnie u nas. Nieraz zapominamy o niezwykłych ludziach, którzy żyją wśród nas, a szkoda - dodaje.

Inscenizacja opowiadała przede wszystkim o kontekście powstania zgromadzenia jadwiżanek. Ksiądz Robert nie ograniczał się do wygłaszania kazań, był wyczulony na biedę, a zwłaszcza dzieci, i starał się poprawić ich los. - W jego działalność z czasem włączały się biedniejsze i bogatsze kobiety. Panie szukały rodzin zastępczych albo przygarniały do własnych domów. Wśród nich znalazły się i takie, które poprosiły ks. Roberta o to, by mogły kontynuować swoją działalność dobroczynną w ramach życia zakonnego, a nie tylko świeckiego. Ostatecznie cztery panie, członkinie 14 czerwca 1859 roku przywdziały habit i złożyły śluby, i tak narodził się nasz zakon (były to siostry Maria Sydonia von Tschischwitz, Maria Paulina Resler, Maria Wenzel i Maria Augustyna Douallier - przyp. red.). W przedstawieniu nie pokazaliśmy wszystkiego. Skupiliśmy się właśnie na kaznodziejskiej i założycielskiej działalności ks. Roberta Spiske - opowiada s. Cecylia Gudyma.

Kapłan w swoim nauczaniu mówił między innymi: "Zabrakło ducha miłości, ducha miłości światu brakuje, gdy osierocone dziecko należnej opieki nie otrzymuje. Czy spokojnie spać możemy, jeśli wygłodniałym sierotom nie pomożemy? Ludzie zamożni! Czy wasze serce smutku nie czuje, gdy odmawia biednemu chleba, chociaż ten głoduje". Przytaczane kwestie wygłaszał odtwórca głównej roli, Dominik Kocik, który w zgodnej opinii s. Cecylii i Urszuli Karkochy stworzył wyjątkowo przekonującą, porywającą kreację.

- Cały czas dbamy o pamięć naszego Sługi Bożego. Jakiś czas temu zorganizowaliśmy grę miejską, która mimo wszystkich walorów edukacyjnych miała przede wszystkim na celu zapewnienie naszym podopiecznym dobrej zabawy i sposobności do pogłębienia integracji. Razem z dziećmi jeździliśmy po wszystkich kościołach, w których ks. Robert pracował jako duszpasterz. Zwiedzaliśmy katedrę pw. św. Jana Chrzciciela, parafie: pw. św. Doroty, Stanisława i Wacława, pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, byliśmy również w seminarium duchownym i domu zakonnym jadwiżanek przy ul. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego - wspomina Urszula Karkocha.

Natomiast s. Cecylia Gudyma dodaje: - Mieliśmy przygotowany przez siostry życiorys księdza Roberta i zadania pisemne, kształtujące umiejętność słuchania ze zrozumieniem. Dzieci podejmowały je, odwiedziwszy wszystkie miejsca pracy ks. Roberta i wysłuchawszy opowieści przewodników. Oglądaliśmy też różne pamiątki po Słudze Bożym przechowywane w domu zakonnym i w kościele pw. św. Doroty. W tym ostatnim można zobaczyć szczególnie wiele skarbów, m.in. kielich, ornat i krzyż, przedmioty używane i sygnowane przez założyciela naszego Zgromadzenia.

Po spektaklu siostry Jadwiżanki rozdawały publikacje poświęcone twórcy swojego zgromadzenia, m.in. prace s. Marty Dębowicz, ks. dr Michała Machała i ks. prof. Józefa Swastka, popularyzujące wiedzę o uczczonym Słudze Bożym.