Tego dnia diakon posługujący podczas Liturgii nie wkłada dalmatyki, zwanej szatą radości, lecz specjalnie zwinięty ornat, co dodatkowo podkreśla wyjątkowy smutek wielkopiątkowego nabożeństwa.

Rozpoczęło się ono czytaniami ze Starego Testamentu. Po nich nastąpił uroczysty śpiew Męki Pańskiej. W dzień Męki Chrystusa Kościół wzywa nas do modlitwy za cały świat. Celebrans śpiewa głośno przy ołtarzu modlitwy, które obejmują wszystkich ludzi na ziemi, nawet tych którzy są daleko od Boga i Kościoła.

Zakryty od dwóch tygodni krzyż ołtarzowy zostaje uroczyście odsłonięty i wystawiony do ucałowania dla duchowieństwa i wiernych. W Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego, przed ucałowaniem Krzyża, kapłan i asysta zdejmują buty i wykonują trzy głębokie przyklęknięcia, na znak ogromnego szacunku, miłości i wdzięczności do Chrystusa Pana. Później następuje procesja z Najświętszym Sakramentem i obrzędy Komunii św. Całość kończy tradycyjna polska procesja do Grobu Bożego i czuwanie przy Grobie.

Liturgia Wlk. Piątku w tradycyjnym obrządku łacińskim nazywana jest: „missa praesanctificatorum”,co oznacza: "Msza wcześniej uświęconych darów". Choć podczas nabożeństwa nie dokonuje się przeistoczenie, bardzo przypomina ono Mszę Świętą w wielu aspektach.

Liturgia ta jest bardzo starożytna, wywodzi się prawdopodobnie z czasów papieża Grzegorza Wielkiego, czego dowodem jest fakt, że również inne obrządki, ryty wschodnie, zarówno katolickie jak i prawosławne znają tą formę Liturgii.

Piękne, starożytne śpiewy podczas wieczornego nabożeństwa w kościele NMP na Piasku wykonane zostały przez Scholę Cantorum Sancti Joseph (SCSJ) oraz zaprzyjaźnionych kantorów.

Harmonogram kolejnych dni znajdziesz TUTAJ.