Podczas uroczystej Mszy św. w archikatedrze wrocławskiej 12 maja dziewięciu akolitów przyjęło z rąk abp. Józefa Kupnego święcenia diakonatu. Są to: Mariusz Adamczyk, Łukasz Gołąbek, Tomasz Michalik, Michał Miśkiewicz, Jakub Sadzyński, Wojciech Sulima, Andrzej Szczepański, Łukasz Żurawka i Tomasz Lisowski (Zgromadzenie Misjonarzy Klaretynów).

Wobec Boga wszyscy równi

Metropolita wrocławski mówił zebranym o Jezusie, który służy. Zanim bowiem Mesjasz zasiadł z apostołami do stołu, w postawie niewolnika, klęcząc, każdemu ze swoich uczniów umył nogi. – Ten gest i te słowa Chrystusa są ciągle aktualne i nawołują każdego ucznia Chrystusa, niezależnie od epoki i czasu, do postawy służebnej wobec bliźniego – mówił abp Kupny. Tłumaczył, że społeczeństwa dzisiaj (jak i dawniej) dzielą się na różne grupy w zależności od bogactwa, pochodzenia, wykształcenia czy wykonywanego zawodu, jednak wobec Boga wszyscy są równi. – Dlatego postawa służby bliźniemu obowiązuje wszystkich i zawsze, a zwłaszcza tych, od których więcej zależy, którzy więcej mają. I tych, którzy dobrowolnie przez złożone śluby czy przyjęte święcenia pragną doskonalej naśladować Chrystusa – mówił kaznodzieja. Akolici podeszli do święceń dobrowolnie i publicznie, by służyć Bogu i ludziom. Uczynili to przed całym Kościołem, wobec swoich bliskich, rodziców, krewnych i przyjaciół, którzy stali się tego świadkami. – Kilka lat temu postanowiliście iść za Chrystusem, urzeczeni Jego dobrocią i miłością. A dzisiaj chcecie uroczyście potwierdzić ten wybór. Chcecie ściśle naśladować Chrystusa i iść wytrwale aż do końca drogą miłości – oświadczył pasterz Kościoła wrocławskiego.

Diakonat – co to oznacza?

Abp Józef Kupny tłumaczył podczas uroczystości święceń, co to znaczy iść za Chrystusem: – To pozostawać z Nim w głębokiej jedności, karmić się Jego Ciałem, słuchać Jego słowa i żyć nim, ponieważ ono nas napełnia i uczy życia. Dla diakonów zaś oznacza to również pogłębienie ducha modlitwy, wierne sprawowanie liturgii godzin, rezygnację z założenia rodziny. Będziecie posługiwać, żyjąc w celibacie, który jest znakiem i podtrzymaniem pasterskiej miłości, a także źródłem owocnego działania w świecie – wyjaśniał. Podkreślił, że na drodze Chrystusowej należy również współczuć cierpiącym i okazywać serce ubogim, co mocno akcentuje Kościół przez posługę papieża Franciszka. W kontekście święceń diakonatu mówił także o odwadze bronienia wiary, ufności Kościołowi i jego interpretacji oraz konkretyzacji słowa Bożego w naszej aktualnej sytuacji. Uczulał także na pokusę tłumaczenia po swojemu słowa Bożego. – Nie można otwierać sobie na dowolnej stronie Pisma Świętego i uważać, że Bóg właśnie tym tekstem, który czytam, do mnie przemawia. Pismo Święte to nie jest loteria, w której się coś losuje czy wybiera – apelował metropolita wrocławski.

Nowe role i zadania

Alumni po święceniach diakonatu mogą sprawować następujące czynności w Kościele: czytanie Ewangelii podczas liturgii, rozdzielanie Ciała i Krwi Pańskiej, przewodniczenie modlitwom, udzielanie chrztu, asystowanie przy zawieraniu związków małżeńskich, noszenie Wiatyku do ciężko chorych i przewodniczenie obrzędom pogrzebów. – Duży to zakres zadań i odpowiedzialności, ale w tej misji nie jesteście sami. Jest z wami Chrystus Zmartwychwstały. On daje swoim uczniom pokój i poczucie bezpieczeństwa. Wystarczy trwać w Jego obecności – stwierdził metropolita wrocławski. Apelował do diakonów, by kochali Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, ponieważ to jest ich dom. – Wspólna droga z Chrystusem upodabnia nas do Mistrza. Stajemy się na Jego obraz i podobieństwo. Przez przyjęcie święceń diakonatu zostajecie posłani do świata, aby umocnieni darem Ducha Świętego pomagać biskupowi i jego prezbiterom w posłudze słowa, ołtarza i miłości – konstatował abp Józef. Zgromadzonych w archikatedrze prosił o modlitwę za nowo wyświęconych diakonów, aby szli wytrwale aż do końca Chrystusową drogą służby i miłości.