Uroczystość rocznicy poświęcenia katedry wrocławskiej

Dzień ten - w katedrze obchodzony jako uroczystość, w całej archidiecezji jako święto - przypomina długie dzieje wrocławskiego Kościoła.

"Tu, na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu, pierwsi uczniowie Chrystusa zaczęli gromadzić się w wybudowanym ok. 915 r. kościele, którego fundamenty kryje obecna katedra. Znajdują się mniej więcej w miejscu ambony, pod posadzką. W oparciu o ten pierwszy kościół zostaje ustanowione w 1000 roku biskupstwo wrocławskie, będące sufraganią metropolii gnieźnieńskiej. I tutaj zostaje zbudowana przez Bolesława Chrobrego pierwsza katedra, którą w ciągu wieków rozbudowywali kolejni biskupi" - wyjaśniał ks. Paweł Cembrowicz, proboszcz katedralnej parafii, 16 listopada 2017 roku.

Świątynia za patrona otrzymała św. Jana Chrzciciela, a pierwszym biskupem pełniącym w niej swoją posługę był Jan. Pierwszy katedralny budynek uległ zniszczeniu w czasie tzw. reakcji pogańskiej. Odnowienie życia kościelnego rozpoczęło się za czasów Kazimierza Odnowiciela. Budowę kolejnej, romańskiej katedry rozpoczął w XII w. bp Walter z Malonne. W XIII w. bp Tomasz I zainicjował gotycką przebudowę, rozbudowę - kontynuowaną przez kolejnych biskupów. W następnych wiekach katedra przebudowywana była w duchu renesansowym, barokowym (zyskała m.in. wspaniałe kaplice pw. św. Elżbiety i Bożego Ciała), naznaczyły ją również późniejsze trendy obecne w sztuce, architekturze.

Gdy podczas II wojny światowej została w 70 proc. zniszczona, ważyły się jej losy - mówiło się o nieopłacalności odbudowywania jej z ruin, myśląc raczej o wzniesieniu nowej świątyni. Ks. inf. Karol Milik, ówczesny rządca diecezji, podjął jednak inną decyzję. Katedra została odbudowana. W 1951 r. poświecił ją kard. Stefan Wyszyński.

Obecny kształt zyskała po wykonaniu na początku lat 90. XX wieku hełmów wież według projektu prof. Edmunda Małachowicza.