Rozpoczynamy nasze pielgrzymowanie do Pana Boga przez wstawiennictwo św. Rity, patronki czasów współczesnych, bo patronki małżeństw i rozwiązywania kryzysów małżeńskich, spraw beznadziejnych i trudnych po ludzku do zrozumienia. Będziemy prosić, by rozwiązywała te wszystkie więzy, by wstawiała się za nami - mówił proboszcz ks. Piotr Semeniuk.

Przewodniczący Mszy św. ks. Bartłomiej Radzioch wyjaśniał, że imię Rity (zdrobnienie od Margerita) pochodzi od słowa "perła". - Papież Leon XIII 24 maja 1900 roku nazwał ją "drogocenną perłą" Umbrii, włoskiej krainy geograficznej, w której żyła, posługiwała i zmarła w opinii świętości - tłumaczył. - Od dzisiaj można śmiało powiedzieć, że św. Rita staje się cenną perłą Ludowa Śl. i jego okolic, bo w tym kościele obrała sobie miejsce orędowania.

Wspominał o wielkiej liczbie świadectw o łaskach doznanych za przyczyną św. Rity. Mając do czynienia z trudnymi sprawami, jesteśmy gotowi udać się po pomoc w dalekie miejsca, zainwestować w coś, co ma przynieść rozwiązanie. Modlitwa przy relikwiach nie wymaga wielkich wypraw czy nakładów finansowych. - Wystarczy tu przyjść, zawierzyć, trwać, otworzyć się na szczególne działanie Boga - dodał, zachęcając, by i innym nieść informację o drogocennej perle, jaką jest Rita.

Przywołał słowa św. Jana Pawła II, wypowiedziane 24 maja 2000 r., w 100. rocznicę kanonizacji świętej: "Śmiertelne szczątki św. Rity, które dziś tu czcimy, są znamiennym znakiem, czego może dokonać Pan w ludzkiej historii, kiedy napotka pokorne serce otwarte na Jego miłość. Oto widzimy kruche ciało kobiety niewielkiej wzrostem, lecz wielkiej świętością, kobiety, która żyła w pokorze, lecz której heroiczne życie chrześcijańskie jako żony, matki, wdowy, zakonnicy jest dziś znane na całym świecie”.

W kościele św. Jana Chrzciciela w Ludowie Śląskim 22. dnia każdego miesiąca - w tygodniu o 18.00 (zimą o 17.00), w niedziele o 11.00 - odprawiana będzie Msza św. z nabożeństwem ku czci św. Rity, z namaszczeniem czoła olejem różanym. Jest to, jak wyjaśniał proboszcz, pamiątka stygmatu na czole świętej (rana od ciernia z korony cierniowej Jezusa).

Św. Rita (ok. 1380-1457) pragnęła od dzieciństwa zostać zakonnicą. Wydana za mąż, wiele wycierpiała ze strony męża o gwałtownym charakterze i dwóch synów - również sprawiających trudności. Jej modlitwa w intencji bliskich przyniosła owoce. Mąż pojednał się z Bogiem, został jednak zabity. Synowie umarli podczas epidemii (prosiła Boga, by raczej ich zabrał, niż gdyby mieli mścić się za śmierć ojca).

Została przyjęta do zakonu augustianek dopiero, gdy udało jej się doprowadzić do pojednania między zwaśnionymi rodami, choć wydawało się to najpierw nierealne. W zakonie również czekało ją wiele cierpień. Rita pośród różnych przeciwności żyła w coraz większej bliskości z Bogiem, włączając swój ból w mękę Chrystusa.