Taka możliwość zaistniała formalnie po Soborze Watykańskim II; wspomina o niej Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. W Polsce żyje obecnie kilka osób – m.in. w diecezji elbląskiej i kieleckiej – które złożyły na ręce biskupa swojej diecezji wieczyste śluby pustelnicze, nie będąc członkami zakonów. Żyją według własnej reguły, zaaprobowanej przez biskupa. Sami muszą „zorganizować” sobie pustelnię, w której zamieszkają, i zadbać o środki na utrzymanie – wykonując pracę umożliwiającą im prowadzenie życia pustelniczego.