Na skrzydłach wiary i rozumu. Bp Ignacy Dec doktorem honoris causa PWT przejdź do galerii

Jak zauważył rektor PWT ks. prof. Włodzimierz Wołyniec w życiu i działalności naukowej bp. I. Deca widać syntezę teologii i filozofii, rozumu i wiary. – Potrafił on zawsze łączyć ludzkie „ratio” z Boskim „revelatio” (objawieniem) – mówił, przywołując powtarzane przez biskupa powiedzenie: „Nie ma nic lepszego w człowieku nad dobrą myśl”.

Laudację wygłosił bp Andrzej Siemieniewski, zawierając w swojej prezentacji pięć odsłon: 1 – formacyjne preludium, 2 – świat katolickiej uczelni, 3 – stopniowe poszerzanie pola służby, 4 – nowy pasterz w nowej diecezji, 5 – coraz głębiej w służbie Bogu i Kościołowi.

– Wszystkie te odsłony zostają ujęte w świetle hasła, które laureat przyjął na czas swojej posługi biskupiej: „Misericordia et Veritatis”. Veritatis: tu znajdujemy przekonanie, że chrześcijaństwo to prawda o Bogu, a w świetle Bożego objawienia również prawda o człowieku i świecie. Misericordia: tu z kolei znajdziemy główną motywację pasterza – chrześcijaństwo to prowadzenie ludzi ku miłosiernemu Zbawicielowi – wyjaśniał bp Andrzej, za nić przewodnią myśli bp. I. Deca uznając „transcendencję człowieka w przyrodzie”.

Abp Józef Kupny wręczył bp. Ignacemu dyplom poświadczający przyznanie tytułu doktora honoris causa PWT. Gratulacje złożyli laureatowi rektor AWF we Wrocławiu dr hab. Andrzej Rokita (w imieniu Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola), bp Adam Bałabuch – biskup pomocniczy diecezji świdnickiej (który przypomniał, że to w czasach gdy ks. I. Dec był rektorem PWT, rozpoczęły się procedury związane z nadawaniem honorowych doktoratów). Abp Józef Kupny przypomniał o jubileuszach obchodzonych w tym roku przez bp. Ignacego – 75. urodzin, 50-lecia kapłaństwa, 15-lecia biskupstwa).

Nowy doktor honoris causa PWT stwierdził, że w swojej działalności akademickiej miał trzech mistrzów: bp. Wincentego Urbana, prof. Mieczysława Krąpca i św. Jana Pawła II. Zaprezentował wykład „Filozoficzne implikacje posługi papieskiej Jana Pawła II”.

Za źródła filozoficznej formacji Jana Pawła II uznał mistykę św. Jana od Krzyża (fascynującą K. Wojtyłę jako doświadczalna droga odkrycia wnętrza człowieka), metafizykę św. Tomasza z Akwinu ( z jego wielkim szacunkiem dla rozumu) oraz fenomenologię Maxa Schelera (z którą podejmował polemikę). Był przekonany, że nie ma prawdziwej miłości, wolności, piękna bez prawdy.

Drogę do odkrywania prawdy o człowieku widział Jan Paweł II w doświadczeniu, wewnętrznym i zewnętrznym. W centrum tego doświadczenia postawił czyn człowieka – będący jakby oknem, przez które mamy wgląd w osobę. Refleksja nad czynem prowadzi do wniosku, że człowiek jest bytem wolnym (może stanowić o sobie samym), jego działanie ma kwalifikację moralną, może dojść do spełnienia siebie przez bycie i współdziałanie z innymi, przez doświadczenie wspólnoty.

*

Bp Ignacy Dec urodził się 27 lipca 1944 r. w Hucisku k. Leżajska, jako jedno z ośmiorga dzieci. Studia filozoficzno-teologiczne odbył we Wrocławiu (1962-1969); przyjmując święcenia kapłańskie z rąk abp. Bolesława Kominka 21 czerwca 1969 r.

W latach 1970-1976 studiował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, szczególną uwagę poświęcając w kolejnych pracach filozofii Gabriela Marcela, a także na Wydziale Teologicznym KUL-u. W roku akademickim 1989-1980 przebywał na stypendium naukowym na Katolickim Uniwersytecie w Louvain-la-Neuve w Belgii. W 1991 r. habilitował się (praca habilitacyjna dotyczyła „Transcendencji bytu ludzkiego w ujęciu twórców Szkoły Lubelskiej”).

Od 1976 r. do 2015 r. prowadził zajęcia naukowo-dydaktyczne na PWT oraz w MWSD we Wrocławiu (przez pewien czas także na Politechnice Wrocławskiej oraz Uniwersytecie Wrocławskim). W 1993 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Był rektorem wrocławskiego seminarium (1988-1995), Papieskiego Wydziału Teologicznego (1992-2004).

W kręgu jego zainteresowań znajdują się: filozofia chrześcijańska, antropologia filozoficzna, historia filozofii nowożytnej. Wiele publikacji bp. I. Deca poświęconych było encyklikom Jana Pawła II; jest autorem wielu tekstów o tematyce duszpasterskiej.

24 lutego 2004 r. został mianowany przez Jana Pawła II pierwszym biskupem diecezji świdnickiej. Święcenia biskupie przyjął 25 marca 2004 r. w katedrze świdnickiej. Hasłem jego biskupiej posługi są słowa „Misericordia et Veritas”.

Został 24. doktorem honoris causa PWT – dołączając do grona, w którym znalazł się m.in. kard. Joseph Ratzinger.