Uśmiech, braterskie wybuchy, modlitwa. Zasłyszane w drodze do Trzebnicy

Patrycja Marchelek, pielgrzymująca a narzeczonym Łukaszem Jamrozikiem

Każdy idzie tu z jakimiś intencjami. Modlitwa połączona z pewnym wysiłkiem jest chyba owocniejsza. Przygotowujemy się do małżeństwa, więc oczywiście powierzamy Bogu naszą drogę. Jesteśmy już narzeczonymi, nasz ślub ma się odbyć w sierpniu.

Czemu idę w sukience? Wbrew pozorom jest to bardzo wygodne. Przede wszystkim jednak Eucharystia to punkt kulminacyjny tej pielgrzymki, a uważam, że godny ubiór w czasie Mszy św. jest ważny. Eucharystia jest szczególnym spotkaniem z Bogiem.

Brat Antoni

Od 6 lat chodzę na pielgrzymki – odkąd moje gospodarstwo przeszło w inne ręce. A mam 85 lat. Cieszę się.

Urszula z Wrocławia

Z pielgrzymką jest jak z książką – za każdym razem inaczej się ją odbiera. W ostatnich latach idę 5. raz do Trzebnicy, przedtem chodziłam na pielgrzymki na Jasną Górę – byłam 8 razy, w czasach kiedy tamte pielgrzymki były bardzo liczne. Zaczęłam w 8. klasie szkoły podstawowej – najpierw traktowałam to jako rodzaj przygody, potem coraz głębiej patrzyłam na pielgrzymkę. Miałam długą przerwę, gdy przyszły na świat moje dzieci, a teraz zaczęłam znów chodzić – najpierw sama, potem ze starszą córką, potem z młodszą. Niosę wiadome Bogu intencje.

Wanda z teściową Barbarą i Bartusiem

Teściowa 6. rok pod rząd idzie do Trzebnicy. To mnie zmotywowało. Ja idę z Bartusiem po raz drugi. Odważyliśmy się. W tamtym roku synek miał swój kryzys jeszcze we Wrocławiu, ale potem się rozkręcił. Teraz też damy radę.

Estera Ryczek

Idziemy w intencjach całej naszej rodziny, po raz pierwszy. Wyruszyliśmy w komplecie, z mężem Tomaszem, małą Marysią (wyposażoną w kijki, które jej służą do chodzenia po górach) i Mają. Pobudka – chociaż parę minut po 4.00 – odbywała się z uśmiechem.

Agnieszka, wędrująca razem z Iwoną, Renatą, Anetą

Jesteśmy z okolic Legnicy, ze Środy Śl., Prochowic, jedna osoba przyjechała nawet z Austrii na tą pielgrzymkę. Już w tamtym roku postanowiłyśmy, że wyruszymy – po raz pierwszy. Idziemy w intencji chorego kuzyna, też w intencji męża. Mi osobiście św. Jadwiga jest bliska – moja mama jest Jadwiga, ja noszę to imię jako drugie, wybrałam je także do bierzmowania. Liczymy na wstawiennictwo świętej.