Przychodzi Król Pokoju. Msza św. Pasterska w katedrze wrocławskiej przejdź do galerii
Podczas Pasterki abp Józef Kupny pobłogosławił ołtarz św. Jana Chrzciciela fundacji bp. Andreasa Jerina. Zachęcał, by poważnie traktować wypowiadane przez nas słowa zaproszenia Jezusa do swojego serca - z gotowością przyjęcia konsekwencji Jego przyjścia.
Przypomniał, że razem z całym stworzeniem zostaliśmy wezwani do kontemplowania oblicza Boga, które objawiło się w malusieńkim dziecku, utulonym przez Maryję, położonym w żłóbku. - Bóg stał się widzialny w postaci dziecka - co prawda ubogiego, ale za to bardzo bogatego w miłość do ludzi; dziecka, które nie potrafi jeszcze mówić, a jednak bez słów przemawia do ludzkiego serca. Mówi: "Człowieku, kocham cię!" - stwierdził.
Arcybiskup Józef przypomniał dzieje tzw. srebrnego ołtarza (ściśle nastawy ołtarzowej), który niedawno powrócił do katedry. Opuścił ją w 1945 roku. Powrócił po scaleniu rozproszonych elementów, renowacji i częściowej rekonstrukcji, dokonanej przez zespół konserwatorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
- Ołtarz przez wieki kierował uwagę wiernych na Jezusa, który przez swoje narodzenie, a potem przez mękę i śmierć na krzyżu otworzył nam niebo. Na tym ołtarzu kapłan, w tamtych czasach odwrócony tyłem do wiernych, sprawował Mszę św., a więc tu rodził się Jezus i w sposób bezkrwawy dokonywało się misterium naszego odkupienia. Z tego ołtarza kapłan brał Ciało Chrystusa i rozdawał je wiernym. Stąd nasz szacunek dla tego ołtarza uświęconego obecnością naszego Pana - mówił arcybiskup, dodając, że i dziś ten ołtarz, choć nie sprawuje się przy nim już Eucharystii, może nam pomóc w przeżywaniu największej tajemnicy naszej wiary.
Udział w Mszy św. skłania nas do zaproszenia Pana w progi naszego serca. Wypowiadamy wiele słów zapraszających Jezusa, by narodził się w nim. Czy wypowiadamy je szczerze, z otwartością? - Często mówimy Jezusowi "przyjdź", ale jest to zaproszenie nie do końca traktowane przez nas serio, bo gdy Jezus przychodzi, zwykle trzeba coś zmienić w naszym życiu, uporządkować, naprawić jakąś krzywdę, przebaczyć, a na to najczęściej nie jesteśmy gotowi - zauważył metropolita.
- Każdy, kto przyjmuje Jezusa do serca, powinien dzielić się z innymi miłością, radością, nadzieją i pokojem. Tego wszyscy bardzo potrzebujemy. Potrzebują nasze rodziny, potrzebuje społeczność lokalna, potrzebuje nasza ojczyzna - podkreślił. - Ostatnie lata pokazują, że brakuje w naszym sercu, w codziennym sposobie myślenia i działania, miłości i pokoju. Wystarczy pomyśleć o konfliktach i podziałach w rodzinach, wśród małżonków, między rodzicami a dziećmi, w szkole, życiu zawodowym, stosunkach między grupami społecznymi. Doszliśmy już do tego, że niektórzy w czasie tych świąt wzbraniają się połamać z innymi opłatkiem, a przecież - połączony ze składaniem życiem - jest to wyraz naszej dobrej woli, życzliwości.
- Boże Narodzenie jest okazją do tego, by stawać się człowiekiem pokoju. To oznacza praktykowanie szacunku dla każdego, niezależnie od jego pochodzenia, wykształcenia, pozycji społecznej, poglądów politycznych, wyznania - mówił, wspominając o potrzebie "języka pokoju", który jednoczy, potrzebie rezygnacji z ostrej ironii, surowości w osądzaniu, z mowy nienawiści, kłamstwa, oszczerstw. Trzeba być gotowym do szczerego dialogu. Nie jest dobre przeciągające się milczenie, nieodzywanie się do siebie, zakładanie z góry nieustąpienia w niczym, odmowa słuchania, uważanie siebie samego za jedyną miarę sprawiedliwości.
- Pokoju nie da się osiągnąć w sposób statyczny, raz na zawsze. Ciągle musimy podejmować trud budowania go - w naszych rodzinach, między sobą, w naszej ojczyźnie. Pokój jest możliwy, ale wymaga stałego wysiłku - podkreślał. - Jezus rodzący się w betlejemskiej stajence chce nas umocnić w naszym wysiłku budowania pokoju i jedności. Bez Jego pomocy zadanie to przekracza ludzkie siły. Zatem otwórzmy nasze serca, pozwólmy Mu w nich zamieszkać, starajmy się z Nim i dla Niego wprowadzać pokój i miłość w naszą codzienność.
Pod koniec Mszy św. abp Józef odznaczył Medalami św. Jadwigi Śl. dwie osoby zaangażowane w dzieło powrotu do katedry srebrnego ołtarza - Agnieszkę Winnik-Kalembę i Adama Grehla.
