Mobilna wystawa, 28 stycznia dostępna na placu przed bazyliką św. Elżbiety – kościołem garnizonowym we Wrocławiu, pozwala m.in. spojrzeć w twarz bł. Euzebiusza widoczną na wielu wizerunkach.

Zobacz zdjęcia: 

GOSC.PL DODANE 28.01.2020

Paulinobus 28 stycznia gości we Wrocławiu

​Mobilną wystawę poświęconą bł. Euzebiuszowi i dziejom zakonu paulinów można dziś oglądać w specjalnym autobusie stojącym na placu przy bazylice św. Elżbiety - kościele garnizonowym. Więcej TUTAJ  

Wyjaśnia, że według istniejących przekazów błogosławiony, prawdopodobnie zamożny, wykształcony kanonik, po przetrwaniu oblężenia Ostrzyhomia przez najeźdźców, rozdał swój majątek i z sześcioma współbraćmi zamieszkał w puszczy w górach Pilis. Tam w potrójnej grocie znajdującej się w pobliżu Pilisszántó zaczęli prowadzić proste, surowe życie pustelnicze.

Euzebiusz odznaczał się szczególną czcią dla krzyża Chrystusowego. W pobliżu wspomnianej potrójnej groty postawił nad źródłem krzyż. Pewnej nocy podczas modlitwy ujrzał w głębi lasu mnóstwo małych płomyków, które zbliżały się ku sobie i w końcu połączyły się w jeden wielki płomień. Modlił się o wyjaśnienie tej wizji. Odczytał ją jako wezwanie do zjednoczenia żyjących samotnie pustelników. Zbudowany później kościół Euzebiusz poświęcił Świętemu Krzyżowi. W średniowiecznych dokumentach przez wieki paulini nazywani byli „braćmi Świętego Krzyża”.

Już w 1262 roku Euzebiusz jako przełożony wspólnoty wraz z kilkoma współbraćmi udali się do papieża Urbana IV, prosząc go o uznanie zakonu żyjącego pod regułą św. Augustyna, ale nie uzyskali wówczas papieskiej zgody. Według datowanego na 1263 rok dokumentu, biskup Veszprém na zlecenie papieża zbadał wspólnotę pustelniczą, ale z powodu braku uposażenia nie zezwolił jej członkom na życie według wspomnianej reguły, natomiast w swojej diecezji sam nadał im regułę.

Euzebiusz zmarł 20 stycznia 1270 roku w dzisiejszym Pilisszentkereszt. Ostateczne Przebywający w Budzie w 1308 i 1309 r. legat papieski Gentilis zezwolił pustelnikom na życie zakonne według reguły św. Augustyna i utworzenie samodzielnej konstytucji zakonnej.

Za założyciela zakonu uważany jest bł. Euzebiusz, natomiast jego duchowym ojcem – obranym przez Błogosławionego – jest św. Paweł Pierwszy Pustelnik. To do jego życia odnoszą się poszczególne elementy paulińskiego herbu: palma daktylowa, lwy i kruk.