Wieczór Tumski poświęcony śp. bratu Jerzemu Marszałkowiczowi

W pierwszej części wysłuchać będzie można wspomnień ks. dr. Aleksandra Radeckiego, przyjaciela zmarłego, wieloletniego ojca duchownego Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Wystąpienie zatytułowane jest „Trzeba być dobrym jak chleb, aby ludziom pomagać, trzeba być dobrym jak chleb, aby niebo odsłaniać – opowieść o księdzu Jureczku”.

  Ks. dr Aleksander Radecki. Materiały prasowe

W części muzycznej z recitalem organowym wystąpi znakomity wrocławski wirtuoz organów, profesor i dziekan w Akademii Muzycznej we Wrocławiu  – Piotr Rojek. W programie koncertu usłyszymy m. in. kompozycje Einojuhani Rautavaary, Sary McLachlan, Gabriela Yareda i Piotra Rojka.

Wstęp wolny. Udział w spotkaniu odbędzie się z zachowaniem zasad obowiązujących w czasie epidemii (m.in. wymagane są maseczki).

  Dr hab. Piotr Rojek. Materiały prasowe

*

Br. Jerzy Adam Marszałkowicz (ur. 19 stycznia 1931 w Zgłobicach pod Tarnowem – zm. 13 maja 2019 r w Nysie) – syn Adama Marszałkowicza (zarządcy komisarycznego Tarnowa) i Zofii z domu Turnau. W 1945 musiał uciekać przed prześladowaniami władzy komunistycznej ze Zgłobic do Wrocławia. W 1949 przyjęty został na Uniwersytet Wrocławski. W lutym 1956 ukończył seminarium duchowne, przyjmując niższe święcenia. Do wyższych święceń kapłańskich nie przystępował ze względu na słaby stan zdrowia.

Rozpoczął pracę w Instytucie Katolickim w Trzebnicy. W 1959 został bibliotekarzem w Wyższym Seminarium Duchowym we Wrocławiu. W 1962 powierzono mu funkcję głównego furtiana portierni seminaryjnej. W tym czasie zetknął się z ludźmi bezdomnymi, ubogimi, alkoholikami, którzy przychodzili i prosili o wsparcie. Zainspirowany postacią św. Brata Alberta zaczął im systematycznie pomagać. Nawiązał kontakt z opieką społeczną, poradnią odwykową i szpitalem psychiatrycznym.

Oprócz wspierania potrzebujących żywnością i odzieżą, których dostarczali mu klerycy, pomagał ubogim znaleźć pomoc w różnych instytucjach, szpitalach. W 1971 wystąpił do władz Wrocławia z prośbą o udostępnienie budynku na dom noclegowy, ale spotkał się z odmową. Został inicjatorem, a następnie współzałożycielem dzisiejszego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, stowarzyszenia niosącego pomoc bezdomnym przez tworzenie dla nich schronisk. Towarzystwo zostało zarejestrowane 2 listopada 1981 r.

W noc Wigilii Bożego Narodzenia 1981 r., za zgodą ks. kard. Henryka Gulbinowicza, opuścił seminarium i zamieszkał z dziesięcioma bezdomnymi w pierwszym schronisku Towarzystwa przy ul. Lotniczej we Wrocławiu. Dzięki bratu Jerzemu powstało wiele innych schronisk, m. in. w Bielicach, Klisinie, Gamowie, Jasienicy Górnej, Gliwicach–Bojkowie.

Pracując w schroniskach, korzystał tylko z tego, co było dostępne mieszkańcom i nie pobierał wynagrodzenia. Był autorem licznych przemówień okazjonalnych i tekstów o tematyce bezdomności. W 2006 r. został wydany „Mój Pamiętnik” – wspomnienia brata Jerzego z początku istnienia Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta.

Uhonorowany został m. in. Medalem św. Jerzego, Nagrodą TOTUS oraz Pro Ecclesia et Pontifice.