Dzień Judaizmu w Kościele katolickim. Wrocławskie obchody w Domu Edyty Stein

Modlitwa przeplatana była śpiewem kantora Eliezera Mizrachi, który na końcu wystąpił z koncertem pieśni żydowskich.

„Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek!” – ten werset psalmu 25 stał się przedmiotem refleksji bp. Andrzeja, który mówił o różnych sposobach poznawania dróg Bożych. Można je zgłębiać czysto teoretycznie, nigdy na nie wkraczając, a może wejść na nie i ruszyć w drogę.

  Jerzy Kichler mówił m.in. o żydowskim spojrzeniu na zbawienie świata. Agata Combik /Foto Gość

Wspominał o dziełach prof. Martina Bubera, który jako jedno z możliwych znaczeń słowa „Tora” proponował słowo „droga”, a na pięć ksiąg Tory patrzył jak na drogowskaz.

– Drogowskazy przecież nie służą do tego, żeby im się przypatrywać, ale temu, żeby za nimi pójść – mówił. – Owszem, istnieje jakiś wielki cel dziejowy dla całej ludzkości, wskazywany przez Pana Boga, ale jest dobre powiedzenie, że nawet najdłuższa droga zaczyna się od pierwszego kroku. W tej prośbie „Daj mi poznać drogi Twoje Panie…” pewnie też kryje się prośba, by odkrywać „całkiem pierwsze” kroki, od których wiele może się zacząć.

  Kantor Eliezer Mizrachi. Agata Combik /Foto Gość

Wspominał, że kiedyś, przed 25 laty, wspólnota w której posługiwał – wspólnota Hallelu Jah – do swoich planów rekolekcyjnych potrzebowała macy. Skąd ją wziąć? Bp Andrzej zwrócił się wtedy do – znanego mu – pana Jerzego Kichlera, z pytaniem co zrobić. W odpowiedzi uzyskał konkretną pomoc w pozyskaniu owej macy. – Drobny krok, ale od takich drobnych kroków zaczynają się wielkie rzeczy, długie przyjaźnie, spotkania. Jednym z owoców jest moja obecność tutaj – zauważył. – Ten krok moglibyśmy nazwać postawą: żyj tak, żeby ludzie chcieli zwrócić się do ciebie o pomoc, żeby mieli śmiałość to zrobić, bo wiedzą, że spotkają się z gestem pomocy.

Podkreślił, że choć w psalmie czytamy o wymiarze indywidualnym („naucz mnie twoich ścieżek”) to ważny jest także wymiar wspólnotowy. Warto przykładać się słowem, czynem i zachętą, by do naszej wspólnoty wyznaniowej, narodowej inni mieli śmiałość zwrócić się o pomoc.

  – Drogowskazy nie służą do tego, żeby im się przypatrywać, ale temu, żeby za nimi pójść – mówił bp Andrzej. Agata Combik /Foto Gość

– To pewnie jest spełnienie słów o „tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań” (Ps 25,10). Przy stworzeniu świata Adam został umieszczony w ogrodzie, by go uprawiał i strzegł. Ogrodem Pańskim jest księga prawa, a my jesteśmy wezwani, aby tej księgi strzec, ab dostrzegać drogowskazy na drodze Pańskiej i iść, niekoniecznie czekając na chwile wielkie, ale zaczynając od tych małych – mówił biskup.

– Fragmenty Psalmu 25 w synagodze są czytane w liturgii noworocznej i w czasie święta Jom Kippur, gdy odwołujemy się bezpośrednio do Wiekuistego z naszymi codziennymi problemami i wiarą w to, że Bóg nas zbawi – wyjaśniał Jerzy Kichler. Podziękował bp. Andrzejowi za wspomnienie M. Bubera – jego książkę swego czasu użyczył mu właśnie ks. A. Siemieniewski, wtedy jeszcze nie będący biskupem.

  Liturgię Słowa Bożego poprzedził dwugłos ks. prof. Mariusza Rosika i Jerzego Kichlera na temat tekstu z Pwt 30,15: "Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście”. Agata Combik /Foto Gość

– W Psalmie 25 czytamy „Tyś Bogiem mego zbawienia”, czy „zbawiania”, ciągłego – mówił. – My Żydzi wierzymy w to, że świat nie jest zbawiony, ciągle czekamy na Mesjasza, ale naszym zadaniem jest robienie wszystkiego, by świat był zbawiony.

Wyjaśniał, że czynić to należy przez pomoc innym – swoim bliskim, swoim wspólnotom, ludziom potrzebującym wsparcia.

W czasie spotkania została odmówiona modlitwa o pokój, a także modlitwa Jana Pawła II za Żydów.

  Mezuza zawierająca fragmenty Tory umieszczone w pojemniku znalazła się na framudze drzwi w Domu Edyty Stein. To element żydowskiej tradycji. Agata Combik /Foto Gość

Więcej TUTAJ