Ty jesteś ziarnem Boga, czy dasz się zasiać? Rekolekcje o. Tomasza Nowaka OP

Tak, dla Boga jesteś najmilszy, najdroższy. Patrzy na ciebie jak na ukochane dziecko, na syna, na córkę. To nie jest kwestia wiedzy czy nawet doświadczenia, ale przyjęcia – mówił o. Tomasz. – Jesteśmy ukochanymi dziećmi, bo jesteśmy Jezusowi, bo przyjmujemy Ducha Świętego. Jesteśmy braćmi i siostrami.

Kiedy mały chłopiec towarzyszy swojemu tacie przy naprawie wielkiego traktora, to – choć być może bardziej przeszkadza, niż pomaga, kręcąc się przy maszynie – zapytany, co robi, z dumą odpowie: „Naprawiamy traktor”. A tato nie zaprzeczy. Cieszy się z obecności dziecka, wprowadza je w przestrzeń swojej pracy. „Naprawiamy świat!” – mogę powiedzieć, próbując towarzyszyć Bogu w ewangelizacji.

On jest naszym Ojcem niezależnie od tego, jak wygląda nasze życie. Czyimś ojcem po prostu się jest, niezależnie od okoliczności. Jednak – zauważył zakonnik – rodzice pochylają się najpierw nad tym, co dziecku doskwiera, nad skaleczeniem, nad problemem. On chce przemieniać nasze życie.

O. Tomasz mówił o postawie, która otwiera nas na Boże działanie: postawie „Kyrie eleison…”. Tymi słowami zwracali się biedacy do władcy, który wracał do domu po odniesionym w bitwie zwycięstwie z bogatymi łupami. On jest tym, który ma skarby, oni nie mają. Wyciągają do niego ręce, prosząc o dar.

– Mamy problem nie z ateizmem, ale z religijnością pogańską, naturalną. Gdy nie przyjmiemy rzeczywistości objawionej, że jesteśmy dziećmi Ojca, nic nie rozumiemy. Potrzebujemy cały czas być dotykani łaską, dotykani Duchem Świętym, byśmy umieli wejść w tą perspektywę – zauważył.

Zagadujemy Pana Boga, praktykując pogańskie wielomówstwo. Tłumaczymy Mu, co, naszym zdaniem, powinien zrobić – jak syn marnotrawny, który miał swój pomysł, jak ojciec mógłby go przyjąć (jako najemnika). – Gdyby wierzył w miłosierdzie Ojca, przyszedłby i powiedział „Kyrie eleison”. I koniec – stwierdził o. Tomasz. Maryja nie zagadywała Jezusa. „Nie mają wina” – stwierdziła krótko, resztę zostawiając Jezusowi. – Ona, która zna Jezusa, wie, że wystarczy jedno zdanie i będzie „załatwiony temat”…

Mamy modlić się „w Duchu Świętym”. To Duch przyczynia się za nami w niewysłowionych błaganiach, On pozwala mówić „Ojcze nasz”, „Abba”.

O. Tomasz zauważył, że wiele się mówi w różnych wspólnotach o kerygmacie, o głoszeniu Ewangelii. Jednak samo głoszenie, samo wypowiadanie określonych słów nic nie znaczy. Trzeba „dać komuś życie”, a nie tylko mówić. Człowiek musi doświadczyć mocy Ducha Świętego.

Dominikanin opowiedział słuchaczom m.in. o wspólnocie OlaBoga – założonej po tym, jak pewna Ola doświadczyła spotkania z Bogiem i „zaraziła Nim” swoje koleżanki. Najpierw samym… wyrazem swoich oczu. Poczuły, że przeżyła coś niesamowitego. Zachłannie rzuciły się na Mszę św., adorację, Różaniec... Potrafiły godzinami modlić się i rozmawiać o Bogu.

– Bóg może z kamieni wzbudzić apostołów i oni płoną… A my, przyzwyczajeni do świętości, z ziewaniem słuchamy Ewangelii… – stwierdził rekolekcjonista.

„Ziarnem jest Słowo Boże, a siewcą jest Chrystus”, ale także ziarnem są „synowie Królestwa” (Mt 13). – Jezus chce siać mnie. Czy jestem dobrym ziarnem do posiania? Czy pozwalam się Bogu siać? Jeśli będę tylko gadał, a sam nie dam swojego życia, to będą puste słowa… Jonasz „stał się znakiem” dla mieszkańców Niniwy. Nie to, co głosił, ale on sam – nawrócony człowiek – cały stał się znakiem…

Po Zesłaniu Ducha ludzie nawracali się widząc nie ogień czy wiatr, ale widząc apostołów głoszących z mocą; widząc ludzi, którzy przyjęli Ducha Świętego i który wszystko zmienił. Gdy Duch przychodzi, wszystko się zmienia, nie możesz już żyć tak, jak wcześniej.

Czy pozwalam Panu Bogu korzystać z darów, które On we mnie złożył? Czy robię to, co On chce, tak, jak On chce? Może fałszywa pokora sprawia, że popadam w małoduszność, unikam działania? – Małoduszność to forma pychy – mówił rekolekcjonista. Prawdziwa pokora, to prawda. A prawda jest też taka, że On złożył we mnie swoje talenty i chce, bym je wykorzystywał.

Inna rzecz, że mogę się „naharować”, ale nie robiąc tego, co On chce. Sługa, który ukrył talent, musiał – wbrew pozorom – sporo się natrudzić: pomyśleć, gdzie taką ilość srebra ukryć, wykopać może jakiś dół, zasypać, potem pilnować… Nie o to jednak chodziło jego Panu.

Grunt, to odkryć, czego On oczekuje. – Pytajcie Jego samego – nalegał o. Tomasz, przypominając że np. Matka Teresa z Kalkuty uważała, że bez dwóch godzin adoracji nie ma z czym „iść do ludzi”. – O. Joachim Badeni mówi: „Bóg jest nieskończenie komunikatywny”. Tak do ciebie przemówi, że usłyszysz. Do ciebie należy spytać, do Niego odpowiedzieć. W czym mam się nawrócić, co Jemu przeszkadza w moim życiu?

„Pójdź za Mną” – mówi Jezus. „Za Mną”, a nie „przede Mną”. Czy dajesz Jemu pierwszeństwo? Czy słuchasz tego, co On chce, czy pytasz?

Więcej TUTAJ
oraz na kanale YT o. Tomasza Nowaka OP STREFA WODZA.