100. rocznica urodzin ks. Franciszka Blachnickiego. Konkretne owoce jego dzieła przejdź do galerii

Uroczysta Msza św. poprzedzona była prezentacją przygotowaną przez ks. Radosława Rotmana, od 2018 r. moderatora diecezjalnego Ruchu Światło–Życie archidiecezji wrocławskiej.

Ks. Radosław przypomniał, że za początek Ruchu w archidiecezji można uznać rok 1972 – kiedy w Bardzie odbyła się pierwsza oaza młodzieżowa, prowadzona przez ks. Jana Wurcela SDB i ks. Stanisława Babicza. Moderatorką na tych rekolekcjach była Elżbieta Krawiec, a wśród animatorów znajdowali się klerycy Kazimierz Sroka i Marek Adaszek. Już jednak wcześniej pierwsze osoby z naszej archidiecezji poznawały Ruch, w 1969 r., uczestniczyły w rekolekcjach w Krościenku.

Moderatorami diecezjalnymi na przestrzeni minionych lat byli ks. Stanisław Babicz (1972–1998), ks. Bogusław Stec (1998–2010), ks. Grzegorz Michalski (2010–2018); obecnie jest nim ks. Radosław Rotman. Ks. Franciszek Blachnicki wielokrotnie bywał we Wrocławiu, prowadził tu rekolekcje, spotykał się z moderatorami.

Jakie są owoce Ruchu w naszej diecezji? Ks. Radosław prześledził je, zwracając uwagę na poszczególne charyzmaty Ruchu. Pierwszy z nich to zasada Światło–Życie. „Ruch siedzi w ludziach, a nie w akcjach” – mówił, przywołując słowa ks. S. Babicza. – Największy owoc Ruchu to dojrzali, uformowani chrześcijanie.

Zauważył, że do 1989 r. Ruch był w Polsce jedyną wspólnotą formacyjną o tak dużym zasięgu i sile oddziaływania. Nowe wspólnoty, ruchy, jakie potem zaczęły rozkwitać, często były tworzone przez ludzi, którzy swoją formację zyskiwali właśnie na oazach.

Bardzo ważny w Ruchu jest charyzmat ewangelizacyjny (a sam ks. Franciszek Blachnicki stwierdził kiedyś, że ośrodek wrocławski jest szczególnie żywy na tym polu), związany z nim charyzmat Ewangelii wyzwolenia (co wyraża się m.in. przez krzewienie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka), charyzmat katechumenalny (pierwsze grupy formacyjne w diecezji powstały przy katedrze, a także w Dzierżoniowie i Zgorzelcu).

Charakterystyczny dla Ruchu jest charyzmat liturgiczny. Formacja liturgiczna – nie dotycząca tylko gestów, przepisów, itd., ale ducha liturgii – dokonywała się w nim najpierw poprzez wspólnoty ministranckie. We wrocławskiej archidiecezji osobą szczególnie zasłużoną na tym polu był o. Marek Adaszek.

Ks. Rotman wspomniał o charyzmacie Chrystusa Sługi i diakonii – celem Ruchu jest postawa diakonijna, służebna. Wielu oazowiczów zaangażowało się w konkretne formy służby w Kościele, w społeczeństwie – na polu ochrony życia, działalności samorządowej, jako katecheci, ale też np. wodzireje, organizatorzy bezalkoholowych zabaw, wesel. 12 księży naszej archidiecezji należy do Stowarzyszenia Unii Kapłanów Chrystusa Sługi.

Bardzo ważny jest w Ruchu charyzmat Domowego Kościoła (pierwszy krąg powstał we Wrocławiu w parafii pw. św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida w 1976 r.; w 1979 r. odbyła się w Bardzie pierwsza Oaza Rodzin), charyzmat Żywego Kościoła (budowanie parafii jako wspólnoty wspólnot), charyzmat Niepokalanej Matki Kościoła (7 pań z archidiecezji wrocławskiej należy do Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła), charyzmat jedności – budowanie jej wewnątrz Ruchu, z innymi wspólnotami, dbałość o jedność z papieżem, biskupami.

– Dziękuję Bogu za ks. Blachnickiego. Moja wiara, moje rozumienie Kościoła kształtowały się na oazie. Tu zrodziło się moje powołanie kapłańskie – dzielił się świadectwem ks. Rotman.

O pierwszych latach funkcjonowania Ruchu w archidiecezji wrocławskiej mówił podczas Mszy św. ks. Stanisław Babicz. – Oaza jest tam, gdzie jest źródło – podkreślał – źródłem jest Chrystus.