LIST REKTORA PAPIESKIEGO WYDZIAŁU TEOLOGICZNEGO I REKTORA METROPOLITALNEGO WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO WE WROCŁAWIU NA NIEDZIELĘ ŚWIĘTEJ RODZINY, 26 GRUDNIA 2021 ROKU

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia! 
W dniu dzisiejszym przypada Niedziela Świętej Rodziny. Z tej okazji Rada ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski wystosowała list, ukazujący wartość małżeństwa i rodziny w nauczaniu chrześcijańskiej wiary. Jednak zgodnie z przyjętą tradycją jako rektorzy kościelnej Uczelni kierujemy również do wszystkich wiernych list, oparty o bogatą liturgię słowa, która prowadzi nas do refleksji na temat miłości, wytrwałości, poznawania, przyjmowania, rozumienia i wypełnienia misji, jaką przed swoimi wyznawcami stawia Pan Jezus.

Uprosiłam Go
Wytrwałość to nie tylko cecha, która charakteryzuje ludzi, którzy mimo trudności dochodzą do obranego celu. Wytrwałość to także przymiot, który Pan Jezus poleca swoim uczniom mówiąc, że kto wytrwa do końca, ten będzie zabawiony. Przedstawiona w dzisiejszym pierwszym czytaniu Anna ukazana jest w kontekście owego przymiotu -wytrwałej prośby o potomstwo. Wraz ze swoim mężem Elkaną tworzą kochającą się rodzinę, której owocem miłości jest Samuel - Uproszony jak powie o nim jego Matka. Z Bożego zamysłu rodzina staje się miejscem płodnej miłości. Na miłość płodną, a co za tym idzie - miłość twórczą, według Bożego zamysłu zorientowana jest rodzina.

Godność Dzieci Bożych
Święty Jan Apostoł w przytoczonym dziś jako drugie czytanie fragmencie Pierwszego Listu wskazuje na naszą godność dzieci Bożych, wynikającą z Jego do nas miłości. Tutaj także bardzo wyraźnie ukazany jest twórczy wymiar miłości. Jest to jednak miłość tajemnicza. Objawiająca się co prawda w doczesności, ale pozostawiająca pewnego rodzaju niewiadomą dotyczącą przyszłości. Nasza tożsamość dzieci Bożych ma się objawić wkrótce, ale może być poznawana już teraz dzięki wytrwałości w poznawaniu, przyjmowaniu i wypełnianiu woli Ojca zawartej w Bożych Przykazaniach i Chrystusowej Ewangelii. Miłości uczymy się zatem przez działanie twórcze i wytrwałość w odpowiedzi na miłość Bożą.

Wolność
Młody Jezus miał poczucie swojej wolności. Zbytnio nie różnił się od młodzieńców w swoim wieku. Decyzja o pozostaniu w Świątyni Jerozolimskiej była samowolna. Jego brak wśród pielgrzymów wywołał zaniepokojenie rodziców. Wiedzieli, że jest już samodzielny, ale nie byli pewni, czy na tyle, by poradzić sobie w „rozporządzaniu sobą" podczas samotnej podróży. To dar wolności daje nam możliwość i szansę gospodarowania swoim życiem. On także pozwala obrać kierunek i sposób realizowania naszego wytrwałego poszukiwania woli Bożej. 

Upomnienie
Troska, jaką wykazują Maria i Józef, świadczy o ich zaangażowaniu emocjonalnym i uczuciowym w wychowanie syna, także o ich wytrwałości w przekazywaniu i tłumaczeniu sposobu postępowania. Jest to przejaw odpowiedzialności za wolność dorastającego chłopca i jej ukierunkowanie ku dobru. Jest to także kolejny przejaw miłości, która stanowi fundament rodziny zdolnej nie tylko do zrodzenia, ale także do wytrwałego odszukiwania i wskazywania dziecku właściwej drogi. Dlatego właśnie Maryja z bólem pyta Syna o motyw Jego działań. Troska o wychowanie to nie tylko słowa pochwały - to również upomnienie i karcenie. 

Uległość
Dwunastoletni Jezus, już wówczas świadom swojej niezależności, nie sprzeciwia się swoim rodzicom. Podporządkowuje swoje zachowanie ich woli. Co więcej, w swojej uległości ukazuje właściwe relacje jakie powinny wynikać z posłuszeństwa, o którym mówi przykazanie Boże. Ewangelista wspomina, że Jezus był poddany swoim rodzicom. W subtelnej, choć stanowczej odpowiedzi wskazuje im także na inną świątynię, którą jest On Sam. W Nim powinni szukać Boga i do Niego powinni wytrwale podążać, upraszając łaskę przyjęcia, zrozumienia i wypełnienia Bożej woli. 

Misja
Papieski Wydział Teologiczny i Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu to miejsca, w których w sposób szczególny uwidacznia się troska o zaszczepianie w studentach i kandydatach do kapłaństwa wytrwałości w poznawaniu, rozumieniu i przyjmowaniu Bożych praw, a także bezwarunkowej miłości ukazanej we wzorze Świętej Rodziny z Nazaretu. Wszystko po to, by nasi absolwenci mogli żyć radością z godności dzieci bożych i dzielić się nią, a także przekazywać i pomagać zrozumieć tym, do których zostaną posłani.

Składając życzenia obfitości błogosławieństwa od Nowonarodzonego oraz serc przepełnionych radością z godności Dzieci Bożych jednocześnie dziękujemy za wszelkie duchowe i materialne dowody życzliwości i serdeczności przekazane dla naszej uczelni i seminarium. Niech wcielony Syn Boży żyje zawsze w Waszych sercach i rodzinach.