Jedna jest pełną ciepła wychowawczynią, która na co dzień opiekuje się maluchami, ma dom pełen pięknych kwiatów i świetnie jeździ samochodem; druga to absolwentka matematyki, kochająca ciszę, a zarazem znana z zaraźliwego śmiechu, przy którym największy nawet smutas musi się uśmiechnąć. Obie w którymś momencie odkryły, że Chrystus wzywa je do wyłącznej więzi z sobą, do konsekracji, która oznacza duchowe zaślubiny z Nim, przeżywane „w świecie”, we wspólnocie Kościoła diecezjalnego.