Siostry zostały zaproszone do Wieczernika – miejsca, w którym po śmierci Jezusa apostołowie zamknęli się, zabarykadowali i trwali w smutku, ale gdzie również przeżyli radość spotkania ze Zmartwychwstałym. Biskup nominat zwrócił uwagę, że co prawda istnieje „dobre zamknięcie drzwi” – czas samotności przeznaczony na modlitwę, bycie z Bogiem – ale dopaść też może człowieka pokusa niedobrego oddzielania się od innych, ucieczki w przeszłość, ulegania smutkowi, który „przygniata jak grobowa płyta”.

Sytuację apostołów przemienił Jezus – wchodząc przez zamknięte drzwi, niosąc dar pokoju i radości. – Jezus staje pośrodku, nie tylko pomieszczenia, ale wchodzi w środek doświadczenia lęku, przygnębienia – mówił.

Zwrócił uwagę, że Jezus już w Wielki Czwartek zapowiedział im konieczność przejścia przez takie doświadczenie, ale też zapowiedział, że znów Go zobaczą i ich serca rozradują się. Teraz przypomina im wszystko, o czym zapomnieli, a co Bóg dla nich uczynił. Przekazuje dar duchowego pokoju, pewności, że Bóg ukochał świat. – Ten pokój nie sprawia automatycznie, że ustają wojny, ale tworzy nowe serce, nowego człowieka – mówił bp Maciej. – Jezus posyła swoich uczniów i uczennice na świat z darem pokoju, z darem Ducha Świętego.

Namawiał, by zwrócić uwagę na ludzi poranionych, będących poza Kościołem, którzy sami do niego nie wejdą, ale którym można otworzyć drzwi, można ich wpuścić. – Otwórzcie drzwi ludziom o poranionych rękach, nogach i boku – zachęcał.

O takiej odwadze otwarcia drzwi – bardzo dosłownego – mówił bp Jacek Kiciński, wskazując na klaretyński klasztor we Wrocławiu, w którym mieszka wraz z czternastoma zakonnikami. Obecnie znalazło w nim schronienie 17 kobiet (dwie w stanie błogosławionym). Panie starają się poznać jak najszybciej język polski (poszukiwani są wolontariusze do pomocy w nauce), podjąć pracę.

  O otwarciu drzwi serca i drzwi swojego domu mówił bp Jacek Kiciński. Agata Combik /Foto Gość