Pierwsza uroczystość miała miejsce w siedzibie wrocławskiego okręgu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Tam Wanda Kiałka ps. "Marika" otrzymała awans na stopień majora. Za niecały miesiąc p. Wanda będzie obchodzić swoje setne urodziny.

GOSC.PL DODANE 04.11.2022

Wanda Kiałka i Barbara Sowa - sanitariuszki Armii Krajowej z awansami wojskowymi

ZOBACZ ZDJĘCIA: 99-letnia Wanda Kiałka i 104-letnia Barbara Sowa otrzymały awanse oficerskie. Kolejno na majora i kapitana.​  

-  Jestem niezwykle wdzięczna i poruszona, że ja – skromna sanitariuszka zostałam przypomniana. Brakuje mi słów. Od dziecka chciałam działać dla Polski. Do Polski należy moje serce. Życzę wszystkim zdrowia i opieki Bożej - przemawiała Wanda Kiałka.

Życzenia z okazji awansu złożyli jej m.in. wicewojewoda dolnośląski Jarosław Kresa, płk Artur Barański - dowódca dolnośląskich terytorialsów, przedstawiciele Instytutu Pamięci Narodowej i stowarzyszenia "Odra-Niemen". Na spotkaniu obecni byli także inni kombatanci.

- Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej była łączniczką i sanitariuszką w legendarnej V Wileńskiej Brygadzie Armii Krajowej, wraz z którą brała aktywny udział w operacji „Ostra Brama”. Po zajęciu Wileńszczyzny przez Sowietów Wanda Kiałka odmówiła wstąpienia do armii gen. Berlinga, za co została więziona w Wilnie, a potem w Moskwie. Przesłuchiwana jako świadek w słynnym procesie szesnastu w Moskwie. Po zwolnieniu z więzienia wróciła w rodzinne strony. Tam zaangażowała się w konspirację antykomunistyczną, walcząc z okupantem sowieckim. Za tę działalność NKWD aresztowało p. Wandę. Z powodu jej nieugiętej postawy moralnej i patriotycznej wyrokiem sądu skazano ją na 20 lat katorgi na Syberii. Zesłano ją do dalekiej Workuty. Tam bardzo ciężko pracowała w kamieniołomach. Łącznie w łagrach syberyjskich spędziła 12 lat. Do Polski wróciła dopiero w 1956 roku - opowiadał w ramach laudacji prof. Stanisław Ułaszewski, prezes okręgu wrocławskiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Tego samego dnia awans ze stopnia porucznika na stopień kapitana otrzymała 104-letnia Barbara Sowa ps. "Basia". Sanitariuszka powstania warszawskiego przyjęła nominację w swoim domu, goszcząc oficjalną delegację kombatantów, oficerów Wojska Polskiego, wicewojewody i dowódcy 16. Dolnośląskiej Brygady Obrony Terytorialnej.

Co ciekawe, "Basia" do ostatniej chwili nie wiedziała o awansie. Synowie nic jej nie powiedzieli. Dowiedziała się praktycznie w trakcie odczytania nominacji podpisanej przez sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej.

- Dziękuję bardzo za to wyróżnienie. Gdybym wiedziała wcześniej, to przygotowałabym jakąś uroczystą mowę. A tak mogę tylko wzruszona podziękować - oświadczyła Barbara Sowa. Bohaterka otrzymała także pamiątkowy medal Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Prof. Ułaszewski w laudacji przypomniał, że Barbara Sowa rozpoczęła walkę w powstaniu warszawskim w zgrupowaniu Chrobry II, w obwodzie IV. Walczyła na Ochocie i w tzw. Reducie Kaliskiej. Po upadku dzielnicy została skierowana do obozu w Pruszkowie. W czasie transportu zbiegła. Trafiła do Łuszczewa, gdzie w szpitalu polowym opiekowała się rannymi partyzantami ze zgrupowania kampinoskiego. W powojennej rzeczywistości pracowała m.in. w Pafawagu i zakładów energetycznych we Wrocławiu.