Pozostać w orbicie Chrystusowego krzyża
W Święto Podwyższenia Krzyża świętego abp Józef Kupny przewodniczył Eucharystii w kolegiacie pw. św. Krzyża na Ostrowie Tumskim. Uczestniczyli w niej członkowie świętokrzyskiej kapituły.
Ksiądz Mariusz Sobkowiak mówił w homilii o sensie święta obchodzonego 14 września. – Nie jest ono po to, by użalać się nad ukrzyżowanym Chrystusem; nie jest po to, by wspominać historyczne wydarzenie odnalezienia relikwii Krzyża Świętego i wystawienia ich na widok publiczny 14 września 326 r. – stwierdził, zachęcając raczej do pogłębienia sposobu patrzenia na krzyż i postawienia sobie ważnych pytań.
Czy w naszym życiu odpowiednio jest wywyższony krzyż? Czy nam nie spowszedniał? Czy nie stał się tylko dekoracją? A może jest szanowany, ale nie porusza do głębszej refleksji? Czy motywuje do tego, by przychodzić ze swoimi pytaniami do Jezusa, jak Nikodem z Ewangelii odczytywanej w dzisiejsze święto? Czy nasze życie pozostaje w orbicie krzyża?
Wyjaśniał, że „być w orbicie krzyża”, to być znakiem Bożej jedności i Bożej miłości w świecie, to „czynić miłość” i pamiętać, że Bóg posłał swego Syna nie po to, by świat potępić, ale zbawić.
– Na drzewie rajskim śmierć wzięła początek, na drzewie krzyża śmierć została pokonana, a nam otwarte zostały bramy zbawienia – mówił. – Czy bliżej nam do drzewa krzyża z Golgoty, czy do tego z raju, gdzie pierwsi rodzice dali posłuch złu?
Ks. Paweł Cembrowicz przypomniał, że historia świątyni wiąże się z rokiem 1287, kiedy to po wielkim sporze między księciem Henrykiem Probusem a bp. Tomaszem II dochodzi do pojednania.
– W pobliżu zamku piastowskiego książę funduje kolegiatę św. Krzyża, natomiast bp Tomasz funduje kolegiatę św. Tomasza w Raciborzu. Rok później powstaje Kapituła Kolegiaty Świętego Krzyża, która będzie trwać do 1888 r., kiedy to z powodów politycznych zostaje rozwiązana, a potem, w 1998 r. zostaje wskrzeszona – mówił.
Wspominając tych, którzy byli u początków kościoła – księcia Henryka i biskupa Tomasza – przywołał też pierwszych dwóch prepozytów kapituły po jej wskrzeszeniu: śp. ks. inf. Adama Drwięgę i ks. kan. Czesława Mazura.
– Możemy nazwać ten kościół kościołem pojednania pomiędzy biskupem i księciem, tak jak dziś mówimy o pojednaniu w związku z 50. rocznicą śmierci ks. kard. Bolesława Kominka (1903–1974), autora słynnego listu biskupów polskich do niemieckich. Decyzją księdza arcybiskupa jedna z sal w Muzeum Archidiecezjalnym będzie poświęcona kardynałowi Kominkowi – dodał.
Modlitwie towarzyszyły relikwie Krzyża Świętego.
Agata Combik /Foto Gość
Agata Combik /Foto Gość
Agata Combik /Foto Gość
