Publiczność mogła wysłuchać utworów najsłynniejszych kompozytorów, w wykonaniu Dominiki Zamary (Polska/Włochy, sopran), Ennio Cominettiego (Włochy, organy) i Giuliano De Angelisa (Włochy, wiolonczela). Koncert – organizowany przez sanktuarium oraz trzebnickich salwatorianów – prowadził ks. prof. Bogdan Giemza SDS, koordynujący całość przedsięwzięcia.

– W tym roku obchodzimy 850. rocznicę urodzin św. Jadwigi, a hasłem odpustu są słowa „Wzorze świętości, módl się za nami” – przypominał ks. Piotr Filas SDS, kustosz sanktuarium, otwierając muzyczne wydarzenie.

Ks. prof. Giemza podkreślił znaczenie polsko-włoskich więzi – które mają swój wyraz także w naszym hymnie narodowym, gdzie śpiewamy „z ziemi włoskiej do polskiej”. – Przypomnijmy, że słowa te mają swoje uzasadnienie historyczne i prowadzą nas do miejscowości Reggio Emilia w północnym Włoszech – mówił. – Miasto jest ważne zarówno dla Włochów, jak i dla Polaków. To tutaj powstała włoska trójkolorowa flaga, to tutaj również Józef Wybicki skomponował w lipcu 1797 roku pieśń Legionów Polski we Włoszech, która od 26 lutego 1927 roku, jako Mazurek Dąbrowskiego jest oficjalnym hymnem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej.

W bazylice wystąpili dwaj artyści pochodzący z Włoch oraz Polka, wrocławianka, która światową karierę rozpoczęła we Włoszech.

W programie znalazły się dzieła takich kompozytorów jak: J.S. Bach, A. Vivaldi, W.A. Mozart, C. Saint Saent, G. Faure. Wspomniane światowe premiery to: „Ave Maria per Santa Edvige di Polonia” T. Bedettiego z Włoch (kompozytor był osobiście obecny w czasie koncertu w bazylice), „Ave Maria” W. Rentowskiego – polskiego kompozytora mieszkającego w USA i „Ave Maria Regina Pacis” E. Cominettiego.

Ks. prof. Giemza wprowadzał słuchaczy w tematykę utworów, przybliżając sylwetki twórców, otwierał również przed nimi ścieżki prowadzące w głąb świata kultury i tematyki pojawiającej się w muzycznych dziełach. Przypomniał między innymi znaczenie i historię modlitwy „Ale Maria”; przywołał jadwiżański utwór ks. Jana Smolca „Pochyl się nad nami”:

„Przed wiekami
byłaś jak światło
co się pod korcem kryje

I jak chleb
który się kraje
i łamie,
i dzieli
i nie ma już głodnych,
Nikt już nie płacze.

Dziś przychodzimy –
pielgrzymi z dna smutku.

Nasze lampy zgasły.

Pochyl się nad nami
Niewiasto U Boga,
rozdawczyni chleba
i miłości.

Nasze ręce puste –
Ty umiałaś dawać.
Nasze oczy ślepe –
Tyś mądrze patrzyła.

Nasze serca bezludne
jak wyspa daleka,
jak dom opuszczony.
Nikt do drzwi nie puka.

Pochyl się nad nami
byśmy wstali jaśni
i czyści,
i na nowo mądrzy.

Niosła Cię ta ziemia
gdyś szła do płaczących.
Poznałaś jej śpiew
nie zawsze radosny…

Jesteśmy z tej Ziemi,
jak owoc z nasienia.
Tylko ran jej przybyło
i krew nowa wsiąkła
i blizny otwarte
choć wieki mijają!

Pochyl się nad tą ziemią
Niewiasto U Boga.

Trzeba nam rany leczyć –
Wyproś moc i pokój.
Gdy pola obsiejemy:
Deszcz, wiatr i słońce
te daniny nieba
rozdziel sprawiedliwie.
Módl się za nami:
Nowe dni tworzymy.