Abp Kupny o dialogu chrześcijańsko-żydowskim: Teraźniejszość należy do nas! przejdź do galerii

Zwieńczeniem centralnych obchodów Dnia Judaizmu w Kościele katolickim było nabożeństwo słowa Bożego w auli Papieskiego Wydziału Teologicznego. Przewodniczył mu kard. Grzegorz Ryś.

Zobacz zdjęcia!

Zanim katolicy i Żydzi przystąpili do modlitwy, konferencję wygłosił uznany biblista ks. Mariusz Rosik. - Całe stworzenie jest swoistą świątynią, w której każdy z nas pełni funkcję kapłańską. Świątyni w Jerozolimie nie odbudowano. Kiedy powstało chrześcijaństwo, przez trzy wieki chrześcijanie nie mieli świątyń. Pierwsze zaczęły powstawać w IV w., kiedy ustało prześladowanie. Są one odzwierciedleniem architektury świątyni jerozolimskiej, choć niewielu katolików zdaje sobie z tego sprawę. Tabernakulum symbolizuje najświętsze miejsce w jerozolimskiej świątyni. Nazwa "tabernakulum" nawiązuje do namiotu, gdzie trzymano Arkę Przymierza - mówił ks. prof. Rosik.

Przypomniał, że w Arce Przymierza obecne były tablice kamienne - symbol pierwszego przymierza i Chrystusa oraz manna - symbol Eucharystii i Chrystusa. Stała jeszcze laska Aarona - najwyższego arcykapłana, a Pismo Święte mówi nam, że nowym najwyższym arcykapłanem jest przecież Chrystus. W tabernakulum mamy także welon, który przykrywa naczynie z Najświętszym Sakramentem. Symbolizuje on zasłonę przybytku. Miejsce święte, gdzie stały w świątyni jerozolimskiej stół chlebów pokładnych i menora, to jest nasz ołtarz w kościele. To tam rozmnażamy jest chleb.

- Z kolei praktyka adoracji Najświętszego Sakramentu ma korzenie w ukazywaniu chlebów pokładnych Żydom, którzy padali na kolana i wołali: "Amen, amen, amen!". W świątyni jerozolimskiej mieliśmy dziedziniec kapłański, a my mamy prezbiterium, gdzie stoją kapłani i sprawują kult. Zobaczmy, jak jest bogata symbolika odsyłająca do świątyni jerozolimskiej. Architektura naszych kościołów odzwierciedla to, co w niej było. Świątynia jerozolimska nie istnieje, ale przetrwała w kościołach chrześcijańskich. A jako wyznawcy tego samego Boga - Żydzi i chrześcijanie - możemy razem się modlić w świątyni, jaką jest świat - podsumował biblista.

W swoim słowie do zgromadzonych na nabożeństwie słowa Bożego kard. Ryś zwrócił uwagę, że głównym tematem jubileuszu jest wolność i wyzwolenie. Pan chce nas obdarzyć wolnością, nie tylko darować długi. Czyli jakby urodzić nas na nowo. - Jeśli Pan nas będzie darzył słowem wyzwolenia, to miarą tego, że potrafiliśmy tę łaskę przyjąć, będzie zapomnienie długów, które ludzie mają u nas. Największa prawda o Jezusie to fakt, że jest Parakletem, pocieszycielem, ale On nie mówi: "Będzie dobrze", tylko staje w naszej obronie. Z oskarżyciela, którym mógłby być, jest naszym obrońcą. I możesz się stać podobny do Boga, a nie podobny do szatana, który jest nieustannym oskarżycielem. Jeśli pragniesz się zachować jak Bóg, który jest obrońcą, musi się to najpierw zadziać w twoim sercu - nauczał kard. Ryś.

Podkreślał, że drugi człowiek to brat, a naszym wspólnym ojcem jest Bóg.

Głos na koniec Dnia Judaizmu w Kościele katolickim zabrał abp Józef Kupny. - Ta aula dawno nie była tak wypełniona. To o czymś świadczy. Żaden podręcznik, żadna katecheza i wykłady nie zastąpią nam spotkania z wyznawcami judaizmu. Bezpośredniej relacji człowieka z człowiekiem nic nie jest w stanie zastąpić. To nas buduje i wznosi. I my przez te ostatnie dwa dni tego doświadczyliśmy. Staliśmy się sobie bardzo bliscy, na nowo staliśmy się braćmi i siostrami. Zobaczyliśmy w sobie ten obraz Boży, który nosimy od stworzenia człowieka. W spotkaniu na żywo odkrywamy bliskość i fakt, że kochamy tego samego Boga. Teraźniejszość należy do nas - przemawiał wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Jak dodał, należy również dbać i zabiegać o to, żeby szkoła, uczelnie mówiły o relacjach chrześcijańsko-żydowskich. - Miałem jednak takie wrażenie, słuchając niektórych wykładów w czasie naszych obchodów, że to jedynie Kościół katolicki ma nieść na swoich barkach całą odpowiedzialność za wzajemne relacje czy czarne karty. Starajmy się o doświadczenie spotkania z bratem i siostrą. My przez ten udział dzisiaj pokazujemy, że jesteśmy sobie bliscy. I musimy mówić o takich inicjatywach, żeby świat wiedział, iż dążymy do pojednania i zaprowadzamy pokój - podsumował metropolita wrocławski.