Biskup z młodzieżą o nadziei. Czy da się ją odnaleźć dzisiaj?

Wrocławski biskup pomocniczy w sobotnie południe odwiedził młodzieżową wspólnotę Lew Judy w parafii pw. NMP Królowej Pokoju na Popowicach we Wrocławiu. Nie był to jednak wywiad i wypytywanie biskupa przez gospodarzy, ale dyskusja pod hasłem: „Jak mieć nadzieję?”. Gość specjalny też zadawał pytania.

Prowadzący rozpoczął od wątpliwości, czy dzisiaj łatwo mieć nadzieję?

–  Świat nam nie pomaga mieć nadziei. Ma swoje rany, wojny i napięcia – odpowiedział bp Maciej.

Zapytał uczestników spotkania o rzeczy, którymi jest naznaczone ich życie.

– Pandemia, social media, technologia, wojna w Ukrainie, kryzys relacji, samotność, natłok informacji, konieczność szybkiej reakcji – wymieniały nastolatki.

– Zapraszam was przede wszystkim do tego, by myśleć, że nasza nadzieja jest obecna w tym świecie, jest obecna w naszej codzienności, ale ona ma źródło gdzie indziej. Dlatego jest prawdziwa. Cokolwiek przyjdzie, jakkolwiek się potoczą rozmowy polityczne wielkich tego świata, jakkolwiek się rozwinie technologia – opisywał bp Małyga.

Przywołał słowa kard. Ratzingera, który mówił o małych nadziejach i o wielkiej nadziei. My, chrześcijanie, mamy wiele małych nadziei dotyczących życia codziennego. One mogą się spełnić lub nie, ale wielka nadzieja – zmartwychwstanie i Boża chwała – na pewno się spełni. Św. Paweł mówi: „A nadzieja zawieść nie może”.

– Wielka nadzieja pomaga nam znieść zawiedzione małe nadzieje. Przekonałem się, że jest sens prosić o to, co po ludzku wydaje się przegrane i nie do naprawienia. To osobiste historie i sprawy głęboko zapisane w naszym sercu. Ostatnio znalazłem w swoim brewiarzu pogiętą i pożółkłą karteczkę z pewną modlitwą. I zrozumiałem, że to się jednak stało. I nie chodzi o dom, samochód, ale to, co się mieście w trzech wartościach: wiara, nadzieja i miłość – mówił hierarcha.

I dodał: – Gdy byłem w waszym wieku, to dużym przeżyciem było czytanie pierwszego rozdziału Ewangelii wg. św. Jana. Tam poszukujący stali się poszukiwanymi. My, którzy szukamy, zostajemy znalezieni przez Jezusa. W nadziei ważna jest wytrwałość.

Podkreślił, że każdy ma jakiś talent, zdolności. Są też rzeczy, które lubimy, które sprawiają nam przyjemność. Dobrze pójść za szlachetnymi ambicjami i celować wysoko, biorąc kontekst swoich możliwości.

– Lubię słowa Koheleta: „Jak długo jesteś młody, chodź drogami swego serca”. Oczywiście przy uporządkowanym sercu. Ale poza tym szukajmy w swoich wyborach tego, co przyniesie dobro drugiemu człowiekowi. Spełnianie woli Bożej to urodzaj. Szukajmy woli Bożej na modlitwie, w rozmowach z przyjaciółmi. Wybór między dobrem a złem jest koniecznością. Ale wybierajmy między tym, co przyniesie Bogu jeszcze większą chwałę – oznajmił biskup.

Zaznaczył, że nadzieję warto wiązać z chwałą Bożą. Nadzieja jest bardzo silna we wspólnocie, dlatego warto zapraszać ludzi.

– Musimy mieć miejsce, do którego człowieka złowimy. Nie możemy mówić o nadziei bez miejsc, gdzie ta nadzieja będzie wspierana, czyli środowisko, Kościół, wspólnota. Nadzieję spotyka się w drugim człowieku i pielęgnuje się ją poprzez bycie razem. Gdy ja słabnę, drugi mnie podtrzyma i odwrotnie. Większość z nas ma jednak swoje góry i doliny – uwrażliwiał gość specjalny.

Przyznał, że po przyjęciu święceń biskupich odkrył na nowo, jak piękny jest Kościół i jak wiele żyje pięknych ludzi. Ożywiają go spotkania, gdzie można się modlić i wymieniać myśli.

Zachęcał też młodych, by powierzali życie Jezusowi w myśl słów o. Dolindo: „Jezu, Ty się tym zajmij”, ale w odpowiednim ich rozumieniu. – Czyli zrobię wszystko, co w mojej mocy, a resztę oddam Bogu. Nie będę biernie czekać – oznajmił bp Maciej.

Młodzież zapytała m.in. o małe nadzieje biskupa.

– To synod, czyli nawrócenie i odnowa życia w diecezji. Że to się jednak uda, bo będą ludzie, którzy pójdą za tym. Mam jeszcze inne nadzieje, takie mniejsze. Zacząłem 10 lat temu pisać książkę i nie mogę jej skończyć. Bardzo mnie cieszą wakacje. Mam ogólnie pozytywne spojrzenie w przyszłość. Chcę być tu i teraz – podsumował prelegent.